Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/14107 Esas 2015/18951 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile ihbar tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiğini ileri sürerek kıdem, ihbar tazminatının ödetilmesi istekleriyle bu davayı açmıştır.
Davalı asıl işveren, husumet itirazı ve zamanaşımı defini ileri sürmüştür.
Mahkemece isteklerin kabulüne karar verilmiş, hükmü davalı temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçi aynı çalışma dönemi için davaya konu istekler bakımından öncelikle alt işveren hakkında dava açmış ve alt işveren aleyhine verilen karar temyiz edilmeksizin kesinleşmiştir. Davacı vekili daha sonra asıl işveren hakkında dava açarak önceki davada kesinleşen ihbar ve kıdem tazminatlarını talep etmiştir. Mahkemece isteklerin kabulüne karar verilmiş olup, ayrı ayrı asıl işveren ve alt işveren hakkında açılan davalarda aynı tazminatlar bakımından hüküm kurulmuştur. Mahkemece tahsilde tekerrür olmamak kaydıyla kara verilmesi gerekirken bu hususun kararda gösterilmemesi hatalı olup hükmün bu yönden bozulması gerekirse de sözü edilen eksiklik yeniden yargılamayı gerektirmediğinden HMK’nun geçici 3. maddesi yollamasıyla HUMK’nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıdaki gibi düzeltilerek onamaya dair karar vermek gerekmiştir.
Sonuç:Temyiz olunan kararın hüküm fıkrasında davanın KABULÜ İLE ibaresinden sonra gelmek üzere “ alt işveren hakkında kesinleşen karar sebebiyle tahsilde tekerrür olmamak kaydıyla” ibaresinin eklenmesine ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.