Bilişim sistemleri - banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık - resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/34614 Esas 2021/12060 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2021/34614
Karar No: 2021/12060
Karar Tarihi: 09.12.2021

Bilişim sistemleri - banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık - resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/34614 Esas 2021/12060 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme tarafından dolandırıcılık ve resmi belgede sahtecilik suçları kapsamında verilen hüküm, sanığın yokluğunda verilmesine rağmen doğrudan tebliğ edildiği için hukuki olarak geçerli değildir. Sanığın hüküm tarihinde Mernis adresi olarak beyan ettiği adresine yapılan tebliğin usulsüz olduğu kabul edilmektedir. Sanık hakim kararını 04.04.2017 tarihinde temyiz ettiği için 1412 sayılı CMUK'nin 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreyi bekledikten sonra eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz talebinde bulunmamıştır. Bu nedenle, temyiz ve eski hale getirme istemleri reddedilmiştir. Kararda uygulanan kanun maddeleri şunlardır: 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nin 311., 310. ve 317. maddeleri.

11. Ceza Dairesi 2021/34614 E. , 2021/12060 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Bilişim sistemleri, banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık, resmi belgede sahtecilik

5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 311. maddesi uyarınca eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz talebinde de bulunulması halinde inceleme mercisi Yargıtay"ın ilgili dairesi olduğundan, Mahkemenin 10.04.2017 tarihli ek kararının hukuki değerden yoksun olduğu kabul edilerek ve sanığın yokluğunda verilen hükmün, sorgusunda beyan ettiği aynı zamanda Mernis adresi olan adresine doğrudan tebliğ edildiğinden yapılan bu tebliğin hukuki bir geçerliliğinin bulunmadığı, Tebligat Kanunu"nun 32/2 maddesi gereğince usulsüz tebliğ halinde, muhatabın hükmü öğrendiğini beyan ettiği tarihin tebliğ tarihi kabul edilmesi gerektiği, sanığın 28.11.2016 tarihinde gerekçeli kararın hangi adrese tebliğ yapıldığı hususunda bilgi talebinde bulunduğu, akabinde 07.12.2016 tarihli dilekçesiyle esas ve karar numarası belirtmek suretiyle 6763 sayılı yasadan faydalanmak istediğine yönelik talepte bulunduğu gözetilerek yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda verilip, en geç 07.12.2016 tarihli dilekçesinin içeriği itibarıyla öğrendiği kabul edilen 15.04.2016 tarihli hükmü, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 04.04.2017 tarihinde temyiz ettiği anlaşıldığından, temyiz ve eski hale getirme istemlerinin 1412 sayılı CMUK’nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 09.12.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.