MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK’nın 157/1, 35/2, 62, 52/2-4, 53, 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet (ayrı ayrı)

Dolandırıcılık suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler sanık ..., sanık ... ve sanık ... müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanığın ve sanık müdafiinin yokluğunda verilen 17/10/2012 tarihli hükmün sanık müdafiine 12/11/2012 tarihinde tebliğ edildiği, sanık müdafiinin yasal süresi geçtikten sonra yaptığı 21/11/2012 günlü temyiz inceleme başvurusunun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 Sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Sanık ... ve sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik yapılan temyiz talebinin incelenmesinde;
30/06/2012 tarihli iddianamede, sanıkların müştekiyi kullanmış olduğu cep telefonundan arayarak kendisini polis olarak tanıttıkları ve soruşturma kapsamında şüphelilerin yakalaması amacıyla kendisinden para havalesi yapması gerektiğini söyleyerek menfaat temin etmek suretiyle dolandırıcılık suçunu işledikleri iddia edilmesi karşısında; eylemlerinin, hükümden sonra 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 14.maddesi ile değişik 5237 sayılı TCK"nın 158/1. maddesine eklenen (L) bendi kapsamında öngörülen nitelikli dolandırıcılık fiiline ilişkin delillerin takdiri ve değerlendirme yetki ve görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi gerektiği zorunluluğu;
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..., sanık ...’nün temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca sair hususlar incelenmeksizin, BOZULMASINA, aynı Kanunun 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı bakımından kazanılmış haklarının saklı tutulmasına, 23/01/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.