Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/3829 Esas 2022/5321 Karar Sayılı İlamı

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
TEMYİZ EDENLER : O yer Cumhuriyet savcısı, sanık
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Kısmî ret, kısmî onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükme yönelik;
Cumhuriyet savcısının temyiz isteğinin; 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 310 uncu maddesinin üçüncü fıkrasında belirlenen bir haftalık kanunî süre geçtikten sonra öne sürüldüğü belirlenmiştir.

Sanığın temyiz isteği yönünden hükmün; karar tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 1412 sayılı Kanun’un 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Fatsa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 25.03.2016 tarihli ve 2016/136 Esas, 2016/167 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (a) bendi, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 52 nci maddesinin ikinci ve dördüncü fıkraları uyarınca 3.740,00 TL adlî para cezası ile cezalandırılmasına ve 20 eşit taksitlendirmeye karar verilmiştir.

2. Fatsa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 25.03.2016 tarihli ve 2016/136 Esas, 2016/167 Karar sayılı kararının, sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay (birleşen) 3. Ceza Dairesinin, 08.10.2020 tarihli ve 2020/6041 Esas, 2020/13028 Karar sayılı kararıyla;
"1) Sanığın yargılama konusu eyleminin, 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesi kapsamında yer alan 'Basit Kasten Yaralama' suçuna ilişkin olduğu, bahse konu eylem yönünden öngörülen ceza miktarının 'dört aydan bir yıla kadar hapis veya adli para cezası'na ilişkin olduğu anlaşılmakla; 17/10/2019 tarih ve 7188 sayılı Kanun’un 24. maddesi ile yeniden düzenlenen 5271 sayılı CMK’nin 251/1. maddesine göre, 'Asliye ceza mahkemesince, iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir.' şeklindeki hükme, 7188 sayılı Kanun’un 31. maddesinde yer alan geçici 5/1-d maddesi ile '01/01/2020 tarihi itibariyle kovuşturma evresine geçilmiş, hükme bağlanmış veya kesinleşmiş dosyalarda seri muhakeme usulü ile basit yargılama usulü uygulanmaz.' şeklinde sınırlama getirilmiş ise de Anayasa Mahkemesinin, 19/08/2020 tarih ve 31218 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan, 25/06/2020 tarihli, 2020/16 Esas ve 2020/33 Karar sayılı iptal kararı ile '...kovuşturma evresine geçilmiş...' ibaresine ilişkin esas incelemenin aynı bentte yer alan '...basit yargılama usulü...' yönünden Anayasa'ya aykırı olduğuna ve iptaline karar verildiği, böylece 'kovuşturma evresine geçilmiş basit yargılama usulü uygulanabilecek dosyalar yönünden iptal kararı' verildiği anlaşılmakla; her ne kadar Anayasa Mahkemesi kararları geriye yürümez ise de CMK’de yapılan değişikliklerin derhal uygulanması ilkesi geçerli olsa da iptal kararının sonuçları itibariyle Maddi Ceza Hukukuna ilişkin olduğu, zira CMK’nin 251/3. maddesinde 'Basit yargılama usulü uygulanan dosyalarda sonuç ceza dörtte bir oranında indirilir.' şeklindeki düzenleme gereği maddi ceza hukuku anlamında sanık lehine sonuç doğurmaya elverişli olduğundan, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Büyük Dairesinin (Scoppola v İtalya (No: 3 – GC), No: 126/05, 22 Mayıs 2012) kararında belirtildiği üzere, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 'Kanunsuz ceza olmaz.' başlıklı 7. maddesi, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 'Suç ve cezalara ilişkin esaslar' başlıklı 38. maddesi ile 5237 sayılı TCK'nin 7. ve 5271 sayılı CMK’nin 251. maddeleri uyarınca dosyanın 'Basit Yargılama Usulü' yönünden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabul ve uygulamaya göre de;
2) Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 86/2. ve 86/3-e maddeleri uyarınca belirlenen '225 gün karşılığı adli para cezası' üzerinden, aynı Kanun’un 62. maddesi gereği (1/6) oranında takdiri indirim sebebi uygulandığında belirlenmesi gereken ceza miktarı '187 gün karşılığı adli para cezası' olup, TCK’nin 52/2. maddesinin tatbiki sırasında doğru şekilde bu miktarın esas alınması suretiyle günlüğü 20,00 TL’den olmak üzere yapılan hesaplama ile neticeten 3.740,00 TL adli para cezasına hükmedilmiş ise de TCK’nin 62. maddesinin uygulandığı paragrafta yapılan yazım hatası neticesinde '150 gün karşılığı adli para cezası'na hükmedildiğinin belirtilmesi suretiyle hükümde çelişkiye yol açılması,"
Nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.

3. Fatsa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 18.03.2021 tarihli ve 2020/814 Esas, 2021/317 Karar sayılı kararı ile 5271 sayılı Kanun'un 251 inci maddesi kapsamında basit yargılama usûlünün uygulanmamasına karar verilerek sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (a) bendi, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 52 nci maddesinin ikinci ve dördüncü fıkraları uyarınca 3.740,00 TL adlî para cezası ile cezalandırılmasına ve 20 eşit taksitlendirmeye karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebepleri;
1. Hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine,
2. Vesaire,İlişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Suç tarihinde evli olan taraflar arasında bilinmeyen bir nedenle çıkan tartışmada sanığın, hamile olan eşini kolundan tutup yere fırlatarak basit bir tıbbî müdahale ile giderilebilir şekilde yaraladığı anlaşılmıştır.

2. Sanığın üzerine atılı suçlamayı tevil yoluyla ikrar ettiği anlaşılmıştır.

3. Sanıktan şikâyetçi olmadığını beyan eden mağdurun aşamalardaki anlatımları istikrarlıdır.

4. Sanığın eylemi neticesinde mağdurda meydana gelen yaralanmaya ilişkin olarak özel bir sağlık kuruluşu tarafından tanzim olunan, 18.02.2016 tarihli;
"Sol ön kolda 2x2 cm.'lik morluk ve ekimoz, gebe olan hastada gebeliğe ilişkin patolojik bulgu izlenmedi, herhangi bir problem yok, basit bir tıbbî müdahale ile giderilir."
Görüşünü içerir kesin adlî muayene raporu dava dosyasında mevcuttur.

5. Sanık ile mağdurun suç tarihinde evli olduklarına ilişkin resmî nüfus kayıt örneği dava dosyasına eklenmiştir.

IV. GEREKÇE
A. Cumhuriyet Savcısının Temyiz İsteği Yönünden
Temyiz talebine konu hükmün karar tarihinin 18.03.2021 olduğu, temyiz isteğinde bulunan Cumhuriyet savcısının hüküm duruşmasında iddia makamını temsil ettiği, 1412 sayılı Kanun'un 310 uncu maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz başvuru süresinin bir hafta olduğu, hüküm ile açıklanan temyiz süresinin 15 gün olarak belirtildiği dikkate alınsa bile Cumhuriyet savcısının temyiz dilekçe tarihi 09.04.2021 olarak kaleme alınmış ise de Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sistemi üzerinden yapılan incelemede evrak işlem tarihinin 01.06.2021 olduğu, bu nedenle temyiz isteğinin kanunî süresi içinde öne sürülmediği anlaşılmakla, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteğinin reddine karar verilmesi gerektiği belirlenmiştir.

B. Sanığın Temyiz İsteği Yönünden
1. Beraat Kararı Yönünden
Sanığın, eşini ittirdiğine yönelik ikrarı, sanıktan şikâyetçi olmadığını beyan eden mağdurun, her aşamadaki istikrarlı anlatımları ve mağdur hakkında tanzim olunan adlî muayene raporu karşısında, sanığın eyleminin sübuta erdiği belirlenmekle, hükümde bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.

2. Vesaire Yönünden
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.

V. KARAR
A. Cumhuriyet Savcısının Temyiz İsteği Yönünden
Gerekçe başlığı altında (A) bölümünde açıklanan nedenle Cumhuriyet savcısının temyiz isteğinin, 1412 sayılı Kanun’un 317 nci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,

B. Sanığın Temyiz İsteği Yönünden
Gerekçe başlığı altında (B) bölümünde açıklanan nedenlerle Fatsa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 18.03.2021 tarihli ve 2020/814 Esas, 2021/317 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
20.06.2022 tarihinde karar verildi.