Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/13407 Esas 2020/6286 Karar Sayılı İlamı

Bina içinde muhafaza altına alınmış olan eşya hakkında hırsızlık suçundan sanık ..."nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/2-h, 168/2, ve 62. maddeleri gereğince 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının aynı Kanun’un 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Akçakoca Asliye Ceza Mahkemesinin 16/01/2018 tarihli ve 2016/329 esas, 2018/40 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 10/02/2020 gün ve 94660652-105-60-20713-2019-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 18/02/2020 gün ve 2020/21320 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Sanığın tekerrüre esas alınan Ankara (Kapatılan) 18. Sulh Ceza Mahkemesinin 30/01/2014 tarihli ve 2013/1218 esas, 2014/66 sayılı kararın, 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun 305/1. maddesi gereğince miktar itibariyle kesin olduğu, 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"un 8/1. maddesinde yer alan hüküm gözetilerek, 1412 sayılı Kanun"un 305/son maddesine göre miktar itibariyle kesin olan adli para cezalarının tekerrür uygulamasına esas alınamayacağı ve sanığın adli sicil kaydında başka tekerrüre esas mahkumiyeti de bulunmadığının anlaşılması karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı Kanun"un 58. maddesinin uygulanma imkanı bulunmadığının gözetilmemesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Tekerrüre esas alınan Ankara(Kapatılan) 18. Sulh Ceza Mahkemesinin 30.01.2014 tarihli ve 2013/1218 Esas – 2014/66 Karar sayılı ilamı ile verilen neticeten 1.740 TL adli para cezası kesin nitelikte olduğundan tekerrüre esas alınamayacak olması ve sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas başka ilamın da olmaması nedeniyle, mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanamayacağına ilişkin kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden (AKÇAKOCA) Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen, 16.01.2018 tarihli ve 2016/329 E., 2018/40 K. sayılı kararın, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkra (d) bendinin verdiği yetkiyle, sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümden, “Sanığın Ankara (Kapatılan) 18. Sulh Ceza Mahkemesinin 2013/1218 Esas - 2014/66 Karar sayılı ilamı ile cezasının TCK"nın 58. maddesine göre mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve infazdan sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” ilişkin kısmın ÇIKARILMASINA, hükmün diğer bölümlerinin aynen korunmasına, 22/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.