Esas No: 2021/6875
Karar No: 2022/1765
Karar Tarihi: 14.03.2022
Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/6875 Esas 2022/1765 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi, bir yatırım şirketi ile müşterisi arasındaki davada verilen mahkeme kararının istinaf istemini reddetti. Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkete para yatırdığını ancak geri alamadığını iddia etti. İlk derece mahkemesi, davayı açılan yasanın geçici 4. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle reddetti. Bölge adliye mahkemesi, ilk derece mahkemesinin kararını doğru bularak istinaf taleplerini reddetti. Temyiz edilen kararı inceleyen Yargıtay da bölge adliye mahkemesinin kararını onayladı ve davacı vekilinin temyiz talebini reddetti. Kararda, HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu belirtilerek, kararın onanması kararlaştırıldı. HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılması için dava dosyasının ilgili mahkemeye gönderilmesi kararlaştırıldı. Temyiz ilam harcı olarak 21,40 TL alınması kararlaştırıldı. Davayla ilgili olarak kullanılan yasa maddeleri şöyle belirtilmiştir: 7194 sayılı Yasa’nın
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : KONYA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA
Taraflar arasında görülen davada Konya 4. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 21.02.2020 tarih ve 2019/1072 E. - 2020/365 K. sayılı kararın davacı vekili ve davalılar şirket ile ... vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi'nce verilen 15.04.2021 tarih ve 2020/1853 E. - 2021/572 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği garantisi ile müvekkilinin davalı şirkete para verdiğini, ancak ödenen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek müvekkilinin davalı şirkete ortak olmadığının tespiti ve alacak talep etmiştir.
Davalılar davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, taraflar arasında görülmekte olan davanın 05.12.2019 tarihinde 7194 sayılı Yasa’nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa’ya eklenen geçici 4. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle açılan dava ile ilgili karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri istinaf etmiştir.
Bölge adliye mahkemesince ilk derece mahkemesi kararı usul ve kanuna uygun bulunduğundan istinaf taleplerinin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi -/-
uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına 14/03/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.
