Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/988 Esas 2022/14443 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10. maddesinin 1. fıkrasındaki “Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresine yapılır.” hükmü ile 6099 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonucunda anılan maddeye eklenen 2. fıkrasındaki “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmüne aykırı olarak, yokluğunda verilen kararın sanık ...'ın aynı zamanda da MERNİS adresi olan, sorgusunda bildirdiği adresine, 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre tebliğ edilmesi gerekirken, aynı Kanun'un 21/2. maddesine göre yapılan 15.12.2014 tarihli tebliğ işleminin usulsüz olduğunun anlaşılması karşısında; Mahkeme’nin temyiz talebinin reddine ilişkin 31.03.2015 tarihli ek kararı kaldırılarak, sanık ... müdafisinin öğrenme üzerine 30.03.2015 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmalarda ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanıklar tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezaların kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanık ... müdafisi ve sanık ...'ın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükümlerin ONANMASINA, 14.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.