KARAR
Kişilerin huzur ve sükununu bozma ve hakaret suçlarından sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 123/1, 125/2 ve 43/1. maddeleri gereğince 3 ay hapis ve 3 ay 22 gün hapis cezalan ile cezalandırılmasına, cezasının aynı Kanun"un 50/1 -d maddesi uyarınca ceza süreleri kadar içkili yerlere gitmekten yasaklanması tedbirine çevrilmesine dair Samsun 6. Sulh Ceza Mahkemesinin 26/12/2011 tarihli ve 2011/1099 esas, 2011/970 sayılı kararının infazı sırasında, seçenek yaptırımın gereklerine uymadığından bahisle 3 ay hapis ve 3 ay 22 gün hapis cezalarının aynen infazına, sanık hakkında 5237 sayılı Kanun"un 58/1-6-7. maddeleri uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına ilişkin aynı Mahkemenin 10/07/2014 tarih ve 2011/1099 esas, 2011/970 sayılı ek kararının, Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 21.05.2015 gün ve 177594 sayılı tebliğnamesiyle dava dosyası Dairemize gönderilmekle incelendi:
İstem yazısında; “Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22/01/2013 tarihli ve 1431-18 sayılı kararında da belirtildiği üzere, hükümde tekerrüre esas alman ilamın gösterilmesine gerek olmadığı, bu durumun infaz aşamasında gözetilebileceği. sanık hakkında birden fazla tekerrüre esas alınabilecek hükümlülüğün bulunması halinde ise bunlardan en ağırının tekerrüre esas alınması gerektiği cihetle, bahse konu aynen infaz kararında tekerrüre esas ilamın Terme Asliye Ceza Mahkemesinin 29/11/2007 tarih ve 2007/82 esas, 2007/302 sayılı kararı olduğu düşünülerek yapılan incelemede;
Karar tarihinde yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Mahkemeleri Usulü Kanunu"nun 305/1. maddesinin 1. bendinde yer alan. "ikimilyar liraya kadar (ikimilyar dahil) para cezalarına dair olan hükümler... temyiz olunamaz" ve aynı maddesinin son cümlesindeki " bu suretle verilen hükümler tekerrüre esas olmaz" şeklindeki hüküm karşısında, adı geçen sanığın Terme Asliye Ceza Mahkemesinin 29/11/2007 tarihli ve 2007/82 esas, 2007/302 sayılı ilamıyla mahkum olduğu 2.000,00 Türk lirası adli para cezasına ilişkin kararın tekerrüre esas alınması suretiyle hakkında hükmolunan hapis cezalarının infazının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme:
İstem yazısında belirtilen Terme Asliye Ceza Mahkemesi"nin 29.11.2007 tarih ve 2007/82 esas, 2007/302 sayılı kararı, 5237 sayılı TCK uyarınca verilmiş hapisten çevrili adli para cezası olup hüküm tarihi itibariyle 2000 TL"nin altında kalması nedeniyle tekerrüre esas değilse de, sanığın adli sicil kaydında bulunan Samsun 4 Asliye Ceza Mahkemesi"nin 11.04.2007 tarih ve 2005/458 esas, 2007/205 sayılı kararında 765 sayılı TCK uyarınca verilen hapis cezasının 647 sayılı Kanun uyarınca para cezasına çevrildiği, 07.10.2010 tarihi öncesi 765 sayılı TCK uyarınca hapisten çevrilen adli para cezaları kesin olmadığından, bu ilamın tekerrüre esas olduğu, mahkeme ilamında da tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmemesi nedeniyle, bu ilamın tekerrüre esas alınabileceği anlaşılmış ise de;
Samsun 6. Sulh Ceza Mahkemesinin 26/12/2011 tarihli ve 2011/1099 esas, 2011/970 sayılı ilamında hakaret ve kişilerin huzur ve sükununu bozma suçlarından verilen kısa süreli hapis cezalarının TCK"nın 50. maddesi uyarınca seçenek tedbire çevrildiği ve kararda tekerrür hükümlerinin uygulanmadığı görülmekle, hükmü veren mahkemece sanığın seçenek tedbire uymaması nedeniyle TCK"nın 50/6. maddesi uyarınca verilecek kararda, mahkemenin kısa süreli hapis cezasının tamamen veya kısmen infazına karar verebileceği, bunun dışında ilk kararda hükmedilmeyen tekerrür uygulamasına, infaz kararında hükmedilemeyeceği gözetilmeden, Samsun 6. Sulh Ceza Mahkemesinin 10/07/2014 tarihli ve 2011/1099 esas, 2011/970 sayılı infaza dair ek kararında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesinde hukuka uygunluk bulunmamıştır.
Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının düzenlediği tebliğnamedeki düşünce kısmen yerinde görüldüğünden,
1- Sanık ... hakkında, Samsun 6. Sulh Ceza Mahkemesinin 10/07/2014 tarih ve 2011/1099 esas, 2011/970 sayılı infaza dair ek kararının, CMK"nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
2- Karardaki hukuka aykırılık, aynı Kanun maddesinin 4/d fıkrası gereğince Yargıtay tarafından giderilmesi gerektiğinden; hüküm fıkrasında yer alan tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin hükümden ÇIKARILMASINA, karardaki diğer hususların olduğu gibi bırakılmasına, 01.02.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.