Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/2011 Esas 2019/499 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2011
Karar No: 2019/499
Karar Tarihi: 21.01.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/2011 Esas 2019/499 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahalli mahkeme tarafından verilen bir mahkumiyet kararı temyiz edilmiştir. Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesi gereği bilinen en son adreste tebligat yapılması esas alınarak normal tebligat çıkarılması ve bila tebliğ iade edilmesi halinde adres kayıt sistemindeki adresin bilinen en son adres olarak kabul edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ancak, gerekçeli kararın doğrudan mernis adresine tebliğ edilmesi usulsüz görülmüş ve şikayetçiye usulüne uygun bir şekilde tebliğ edilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri: Tebligat Kanunu'nun 10/2, 21/1, 21/2, 23/1-8 ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2018/2011 E. , 2019/499 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. madde ve fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun"un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gözetilmeksizin, şikayetçi ..."ün yokluğunda verilen gerekçeli kararın duruşmada bildirdiği adresi yerine doğrudan mernis adresine tebliğ edildiği, gerekçeli kararın mernis adresine tebliğ imkansızlığı gerekçesi ile Tebligat Kanunu"nun 21/2. gereğince doğrudan tebliğinin usulsüz olduğu anlaşılmakla, gerekçeli kararın şikayetçi ..."e usulüne uygun bir şekilde tebliğ edilerek, tebliğ olunduğuna dair tebligat parçası ile hükmün temyiz edilmesi halinde ek tebliğname düzenlenerek, hükmün temyiz edilmemesi halinde sanık müdafiinin temyiz istemi yönünden incelenmek üzere Dairemize gönderilmesi için incelenmeyen dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 21.01.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.