Danıştay 4. Daire 2016/18492 Esas 2020/5633 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2016/18492
Karar No : 2020/5633

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı (… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Bilişim Danışmanlık Kuy. Hiz. İnş. Teks. San. ve Tic. Ltd. Şti.
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, pos tefecilik yoluyla elde ettiği faiz gelirini beyandışı bıraktığından bahisle 2012/1-12 dönemine ilişkin, Vergi Usul Kanunu'nun 353/1. maddesi, 2012/12 dönemine ilişkin Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 355. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının iptali istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; davacı hakkında düzenlenen … tarih ve … sayılı Vergi Tekniği Raporu ile 2011, 2012 ve 2013 takvim yıllarında POS cihazlarını kullanım amaçları ve sözleşme koşulları dışında kredi kartı sahiplerinin nakit ihtiyaçlarının karşılanması amacıyla kullandığı, bu işlemler sonucunda elde edilen faiz gelirini beyandışı bıraktığı gerekçesiyle geriye dönük olarak elektronik ortamda beyanname vermediğinden bahisle Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 355. maddesi uyarınca özel usulsüzlük cezası kesildiği, davacının mükellefiyetin tesis edildiği tarihten önceki dönemlere ilişkin beyannameleri kanuni süresinde elektronik ortamda verme imkanının bulunmadığı, hukuki güvenlik ilkesi uyarınca ilgili döneme ilişkin beyannamelerini kanuni süresinde elektronik ortamda vermediğinden bahisle kesilen özel usulsüzlük cezasında yasal isabet bulunmadığı, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353/1. maddesi uyarınca kesilen dava konusu özel usulsüzlük cezasına ilişkin olarak ise, maddede belirtilen belgelerin verilmediği ve alınmadığı yolunda yasada öngörülen koşullara uygun ve hukuken geçerli, somut bir tespit yapılmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından, davacı mükellefin, 2011, 2012, 2013 takvim yıllarında Pos cihazlarını kullanım amaçları ve sözleşme koşulları dışında, kredi kartı sahiplerinin nakit ihtiyaçlarının karşılanması amacıyla kullandığı, bu işlemler sonucu elde ettiği gelirin faiz geliri olarak değerlendirilmesi ve vergilendirilmesi gerektiği, bu sebeple mükellefin faaliyetlerinin BSMV yönünden incelendiği, mükellefin tefecilik faaliyetleri dolayısıyla vergi dairesine bildirimde bulunmadığı, elektronik ortamda beyannamelerini vermediği hususunun tespit edilerek Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 355. maddesi uyarınca özel usulsüzlük cezası kesildiği, ayrıca mükellef kurumun 2012 yılında mal ve hizmet alımında sahte faturalar kullandığının tespit edildiği, bu nedenle Vergi Usul Kanunu'nun 353/1. maddesi uyarınca özel usulsüzlük cezası kesildiği, mahkemenin kabul kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının …'in karşı oyu ve oyçokluğuyla ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 14/12/2020 tarihinde karar verildi.

(X) KARŞI OY :
Davacı hakkında düzenlenen … tarih ve … sayılı Vergi Tekniği Raporuna istinaden düzenlenen vergi inceleme raporları ve 213 sayılı Kanun'un 353/1. ve mükerrer 355. maddeleri uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istemiyle açılan davanın kabulüne ilişkin Mahkeme kararı davalı idare tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı hakkında tanzim olunan 14/09/2015 tarih ve 2015/A-2051/22 sayılı Vergi Tekniği Raporunda yer alan tespitlere göre; pos tefecilikten elde ettiği faiz gelirlerini kayıt ve beyan dışı bıraktığı, 2012 yılında kasa hesabında bulunan yüksek miktardaki parayı çeşitli finansal enstrümanlar yoluyla değerlendirmek yerine bedelsiz olarak kurum ortaklarına kullandırdığı, kurum kaynağının kurum ortaklarına kullandırılmasına rağmen herhangi bir faiz hesaplanmadığı söz konusu rapora istinaden düzenlenen, … tarih ve … sayılı Vergi inceleme raporuna göre, mükellefin 2012 yılında elde ettiği faiz-komisyon gelirlerine ilişkin belge düzenlememesi nedeniyle 213 sayılı Kanun'un 353/1. maddesi uyarınca özel usulsüzlük cezası kesilmesinin önerildiği, davacının 2012 yılında elde ettiği faiz-komisyon gelirleri için belge düzenlemediği hususunun raporlarla açıkça ortaya konulduğu, kanaatine varıldığından 213 sayılı Kanun'un 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka aykırılık bulunmamaktadır.
Ayrıca davacı hakkında düzenlenen … tarih ve … sayılı Vergi İnceleme Raporuna göre, 2012 yılında elde ettiği faiz-komisyon kazancına ilişkin beyannamelerini vermemesi nedeniyle Vergi Usul Kanunu mükerrer 355. maddesi uyarınca özel usulsüzlük cezası kesildiği, mahkeme kararında, "davacının mükellefiyet tesis edildiği andan önceki dönemlere ilişkin beyannamelerini elektronik ortamda verme imkanının bulunmadığı, bu andan önce mükellef olmaması sebebiyle kullanıcı kodu, parola, şifre vb. araçları edinme olanağının bulunmadığı" gerekçesiyle Vergi Usul Kanunu mükerer 355. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırıldığı belirtilmekte ise de; davacı hakkında düzenlenen raporlar incelendiğinde, davacının 11/06/2009 tarihinden itibaren mükellefiyet kaydı bulunduğu anlaşıldığından, belirtilen gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmesinde hukuki isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, davalı idarenin temyiz isteminin kabulü ile Mahkeme kararının bozulması gerektiği görüşüyle Dairemiz kararına katılmıyorum.