Konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/15889 Esas 2016/1367 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet
KARAR
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Oluşa göre; konut dokunulmazlığının ihlali yönünden TCK’nın 116/4 maddesinde yer alan “cebir kullanma” kavramının, konuta girmeyi kolaylaştırmak amacıyla zor kullanılmasını ifade ettiği, oysa somut olayda sanığın katılanın evine gelerek, onu yaralama kastıyla içeri girdiği ve konut dokunulmazlığının ihlali için bu yaralama eyleminin kolaylaştırıcı bir özelliğinin bulunmadığı, diğer yandan katılanın aşamalardaki beyanlarında ve tanığın anlatımlarında suçun işlendiği saat konusunda çelişkiler bulunduğu, suçun katılanın iddiası çerçevesinde saat 5:00 sıralarında işlendiğinin kabulü durumunda eylemin gündüzleyin konut dokunulmazlığının ihlali suçunu oluşturacağı dikkate alınarak, suçun işlendiği saat konusundaki çelişkinin giderilmesi, bunun sonucuna göre sanık hakkında TCK’nın 116/1 ve 116/4 maddelerinden hangisinin uygulanacağının belirlenmesi gerekirken, eylemin cebirle ve gece vakti işlendiği biçiminde gerekçelerle sanık hakkında yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabule göre ise; TCK’nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün Anayasa Mahkemesi’nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararıyla iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağının ortadan kalkmış olması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnameye aykırı olarak, HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 01/02/2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.