5411 sayılı Bankacılık Kanunu’na muhalefet suçundan sanık ... Kuyrukluyıldızın, anılan Kanun’un 160/1, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 43/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 7 yıl 6 ay hapis ve 40.000,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, müdahil bankaya 412,102 Türk lirası tazminat ödemesine dair Kütahya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 25/05/2010 tarihli ve 2007/32 esas, 2010/150 sayılı kararının Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 30/12/2013 tarihli ve 2012/19343 esas, 2013/25281 karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleşip infaza geçilmesini müteakip, hükümlünün şartla tahliye talebinde bulunması üzerine, hükümlünün zimmetine geçirdiği parayı hâzineye veya fona yatırmadığından bahisle hakkında 5411 sayılı Kanun"un 167. maddesi gereğince şartla tahliye hükümlerinin uygulanmamasına ilişkin Kütahya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 18/12/2014 tarihli ve 2007/32 esas, 2010/150 sayılı ek kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığından verilen 10.05.2017 günlü kanun yararına bozma istemini içeren dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 23.05.2017 gün ve KYB. 2017-30600 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Mezkür ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre; 5411 sayılı Bankacılık Kanunu’nun 167. maddesi gereğince, Fona veya Hâzineye olan borçları ve tazminatları ödemediği veya bu borçlar ve tazminatlar malvarlıklarından tahsil olunamadığı sürece anılan Kanun’un 160. maddesi uyarınca cezalandırılan kişilerin, koşullu salıverilme hükümlerinden faydalanmamasının gerekmesi karşısında, sanık hakkında Kütahya 1. Ağır Ceza Mahkemesince mezkur dava kapsamında hükmedilen tazminatın, Fona veya Hâzineye ait bulunmadığı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiş ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozmaya atfen ihbar olunmuş bulunmakla Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma talebine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden, Kütahya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 18.12.2014 tarihli ve 2007/32 Esas, 2010/150 sayılı, ek kararının CMK.nun 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, belirtilen kararın kaldırılmasına 14.06.2017 günü oybirliğiyle karar verildi.