Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2020/433 Esas 2020/2737 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 30/12/2009 gününde verilen dilekçe ile trafik kazası sonucu yaralanma nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davalı şirket hakkındaki davanın zamanaşımı nedeniyle reddine, diğer davalı yönünden davanın kısmen kabulüne dair verilen 17/11/2015 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı ... ve vekalet ücreti yönünden davalı şirket vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, trafik kazası sonucu yaralanma nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, bozmaya uyularak davanın davalı şirket yönünden zamanaşımı nedeniyle reddine, diğer davalı yönünden kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı ... ile vekalet ücreti yönünden davalı şirket vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1) Davalı ...’ın temyiz istemi yönünden;
Mahkemece her iki davalı yönünden manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne ilişkin verilen 04/04/2013 tarihli ve 2009/639 esas, 2013/203 karar sayılı ilk kararın, davalılar tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 17. Hukuk Dairesinin 30/03/2015 tarihli ve 2013/15710 esas, 2015/5032 karar sayılı ilamı ile; davalı ...’ın yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddi ile hükmün onun yönünden onanmasına karar verilmiş, bu haliyle davalı ... yönünden mahkemece verilen ilk karar onanarak kesinleşmiştir.
Şu durumda, mahkemece verilen ilk karar anılan davalı yönünden Yargıtayca onanarak kesinleştiğinden davalı ...’ın temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2) Davalı şirketin vekalet ücretine ilişkin temyiz itirazına gelince;
Mahkemece, bozmaya uyularak davalı şirket yönünden davanın zamanaşımı nedeniyle reddine karar verildiğine göre, davacı lehine hükmedilen vekalet ücretinden davalı şirketin de sorumlu tutulması doğru olmamıştır. Ne var ki bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, mahkeme kararının, 6217 sayılı Kanun"un 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438/7. maddesi gereğince düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Temyiz eden davalı ...’ın temyiz dilekçesinin yukarıda (1) numaralı
bentte gösterilen nedenle reddine, yukarıda (2) numaralı benete açıklanan nedenle hüküm fıkrasının vekalet ücretine ilişkin (7) nolu bendindeki “davalılardan müştereken ve müteselsilen” ifadesinin çıkarılarak, yerine “davalı ...’dan” ifadesinin yazılmasıyla kararın davalı şirket yararına düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA ve davalılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 14/09/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.