Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddi

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5271 sayılı CMK"nın 142/1. maddesine göre koruma tedbirleri nedeniyle tazminat istemlerinin herhalde hükmün kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde dava konusu edilebileceği, her ne kadar tazminat davasının dayanağını oluşturan ve davacının (sanığın) yokluğunda 09.02.2012 tarihinde verilen Silopi 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/602 Esas – 2012/96 Karar sayılı beraat hükmünün temyizde onanması suretiyle 12.09.2012 tarihinde kesinleştiğine dair şerh verilmiş ise de, bahse konu Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 2012/19612 Esas – 2012/40645 Karar, 12.09.2012 tarihli ilamının dosyanın diğer sanıkları hakkında olduğu, davacı (sanık) yönünden herhangi bir temyiz talebinin bulunmadığı, yokluğunda verilen beraat hükmünün 21.03.2012 tarihinde davacıya (sanığa) tebliğ edildiği, müştekinin şikayetçi olmadığı ve davaya katılmak istemediğinin anlaşılması karşısında, beraat hükmünün davacı (sanık) açısından 29.03.2012 tarihinde kesinleştiğinin kabulünün gerektiği, tazminat davasının ise 09.05.2013 tarihinde, beraat hükmünün kesinleşme tarihini izleyen 1 yıl içinde açılmadığı gözetilerek davanın reddine karar verilmesinde herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, 07.07.2015 olan karar tarihinin gerekçeli karar başlığında 06.06.2013 olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışlığı kabul edilmiştir.
Bozma ilamına uyularak yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin davanın reddine karar verilmesinin hukuka aykırı olduğuna ve davanın süresinde açıldığına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, isteme uygun olarak ONANMASINA, 19.09.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.