Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2020/20388 Esas 2022/9390 Karar Sayılı İlamı

Adalet Bakanlığının, uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan sanık ... hakkındaki Siverek Ağır Ceza Mahkemesinin bila tarihli ve 2018/152 değişik iş sayılı kararının kanun yararına bozulması istemi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 02/11/2020 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A-) Konuyla İlgili Bilgiler:
1- Sanık ... müdafiinin 22/02/2017 tarihli dilekçesi ile, sanığın Almanya Limburg Asliye Ceza Mahkemesinin 22/05/1996 tarihli kararı ile yasaklanan kamu haklarının geri verilmesini talep ettiği,
2- Siverek Ağır Ceza Mahkemesinin kanun yararına bozma istemine konu bila tarihli ve 2018/152 değişik iş sayılı kararı ile, Almanya Limburg Mahkemesinin kararında Türkiye’de geçerli olacak herhangi bir hak yoksunluğunun bulunmadığı, hak yoksunluğu olmayan bir durumda memnu hakların iadesine karar verilemeyeceği gerekçesiyle “memnu hakların iadesi talebinin reddine” karar verildiği,
Anlaşılmıştır.
B-) Kanun Yararına Bozma İstemi:
Kanun yararına bozma istemi ve ihbar yazısında;
“Uyuşturucu madde ticareti yapmak suçundan sanık ...'nın Almanya Uyuşturucu Kanunu'nun 29 1 NR,1. maddesi gereğince 3 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Almanya Lımburg Asliye Ceza Mahkemesinin 22/05/1996 tarihli ve 96/25 JS 210-1996/00E-K sayılı kararı sebebiyle hükümlü müdafiinin memnu hakların iadesine yönelik talebinin, anılan kararda hükümlü hakkında yasaklanmış hak bulunmadığından bahisle reddine dair Siverek Ağır Ceza Mahkemesinin bila tarih ve 2018/152 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
5352 sayılı Adli Sicil Kanunu'nun 13/A-1 maddesinde, "(1) 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu dışındaki kanunların belli bir suçtan dolayı veya belli bir cezaya mahkûmiyete bağladığı hak yoksunluklarının giderilebilmesi için, yasaklanmış hakların geri verilmesi yoluna gidilebilir. Bunun için; Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinin beşinci ve altıncı fıkraları saklı kalmak kaydıyla, a) Mahkûm olunan cezanın infazının tamamlandığı tarihten itibaren üç yıllık bir sürenin geçmiş olması, b) Kişinin bu süre zarfında yeni bir suç işlememiş olması ve hayatını iyi halli olarak sürdürdüğü hususunda mahkemede bir kanaat oluşması, gerekir" şeklinde yer alan düzenlemeye nazaran, 5237 sayılı Kanun ile diğer kanunlardaki bir kısım suçlardan mahkumiyetin doğal sonucu olarak hak yoksunluğunun meydana geldiği durumlarda, hak yoksunluğuna neden olan suçun infazını müteakip, yasal şartların yerine gelmesi halinde mahkemesince memnu hakların iadesine karar verilmesi gerektiği gibi, belirtilen koşulların bulunmaması durumunda talebin reddine karar verileceği,
Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 24/05/2016 tarihli ve 2016/3378 esas, 2016/5527 karar sayılı ilâmında da kabul edildiği üzere, mahkumiyet
kararında her hangi bir hak yoksunluğu yer almasa dahi sanık hakkında adli sicil arşiv kaydının bulunmasının yasaklanmış hak kavramına dahil olduğu,
Somut olayda, adı geçen sanığın yabancı bir mahkeme kararı ile uyuşturucu madde ticareti yapmak suçundan 3 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi sonrasında, mahkumiyetin doğal sonucu olarak yasaklanan haklarının geri verilmesi talebinde bulunan sanığın hukuki durumunun 5352 sayılı Kanun'un 13/A maddesinde belirtilen şartlar ışığında değerlendirilmesinin gerekmesi karşısında, mahkemesince yapılan değerlendirme sonucunda Almanya Lımburg Mahkemesinin kararında sanık hakkında Türkiye'de geçerli bir hak yoksunluğu bulunmadığından bahisle talebin reddine karar verildiği cihetle, yasaklanmış hakların geri verilmesine ilişkin kanuni düzenlemenin yer aldığı 5352 sayılı Adli Sicil Kanunu'nun 13/A-1 maddesi gereğince sanığın cezasının infaz edildiği tarihten itibaren 3 yıllık sürenin geçmiş olması, sanığın daha sonra yeni bir suç işlememiş olması ve mahkemesince yapılacak değerlendirme neticesinde sanığın hayatını iyi halli olarak sürdürdüğü hususunda kanaate ulaşılması durumunda yasaklanmış hakların geri verilmesi yoluna gidilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilerek Siverek Ağır Ceza Mahkemesinin bila tarihli ve 2018/152 değişik iş sayılı kararının 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca bozulması istenilmiştir.
C-) Konunun Değerlendirilmesi:
Uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan hükümlü ...'nın Almanya Uyuşturucu Kanunu'nun 29 1 NR,1. maddesi gereğince 3 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Almanya Lımburg Asliye Ceza Mahkemesinin 22/05/1996 tarihli ve 96/25 JS 210-1996/00E-K sayılı kararı nedeniyle hükümlü müdafiinin memnu hakların iadesine yönelik talebinin, kararda hükümlü hakkında yasaklanmış hak bulunmadığı gerekçesiyle Siverek Ağır Ceza Mahkemesinin bila tarih ve 2018/152 değişik iş sayılı kararı ile reddine karar verilmiştir.
5352 sayılı Adli Sicil Kanunu'nun 13/A-1 maddesinde, "(1) 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu dışındaki kanunların belli bir suçtan dolayı veya belli bir cezaya mahkûmiyete bağladığı hak yoksunluklarının giderilebilmesi için, yasaklanmış hakların geri verilmesi yoluna gidilebilir. Bunun için; Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinin beşinci ve altıncı fıkraları saklı kalmak kaydıyla, a) Mahkûm olunan cezanın infazının tamamlandığı tarihten itibaren üç yıllık bir sürenin geçmiş olması, b) Kişinin bu süre zarfında yeni bir suç işlememiş olması ve hayatını iyi halli olarak sürdürdüğü hususunda mahkemede bir kanaat oluşması, gerekir" şeklinde yer alan düzenlemeye göre, 5237 sayılı Kanun ile diğer kanunlardaki bir kısım suçlardan mahkumiyetin doğal sonucu olarak hak yoksunluğunun meydana geldiği durumlarda, hak yoksunluğuna neden olan suçun infazını müteakip, yasal şartların yerine gelmesi halinde mahkemesince memnu hakların iadesine karar verilmesi gerektiği gibi, belirtilen koşulların bulunmaması durumunda talebin reddine karar verileceği, mahkumiyet kararında her hangi bir hak yoksunluğu yer almasa dahi sanık hakkında adli sicil arşiv kaydının bulunmasının yasaklanmış hak kavramına dahil olduğu,
Somut olayda, sanığın yabancı bir mahkeme kararı ile uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan 3 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi sonrasında, mahkumiyetin doğal sonucu olarak yasaklanan haklarının geri verilmesi talebinde bulunan sanığın hukuki durumunun 5352 sayılı Kanun'un 13/A maddesinde belirtilen şartlar ışığında değerlendirilmesinin gerekmesi karşısında, mahkemesince yapılan değerlendirme sonucunda Almanya Lımburg Mahkemesinin kararında sanık hakkında Türkiye'de geçerli bir hak yoksunluğu bulunmadığı gerekçesiyle talebin reddine karar verildiği, yasaklanmış hakların geri verilmesine ilişkin kanuni düzenlemenin yer aldığı 5352 sayılı Adli Sicil Kanunu'nun 13/A-1 maddesi gereğince sanığın cezasının infaz edildiği tarihten itibaren 3yıllık sürenin geçmiş olması, sanığın daha sonra yeni bir suç işlememiş olması ve mahkemesince yapılacak değerlendirme neticesinde sanığın hayatını iyi halli olarak sürdürdüğü hususunda kanaate ulaşılması durumunda yasaklanmış hakların geri verilmesi yoluna gidilmesi gerektiği gözetilmeden, talebin reddine karar verilmesi kanuna aykırı olup kanun yararına bozma istemi yerinde görülmüştür.
D-) Karar: Açıklanan nedenlerle;
Kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden; Siverek Ağır Ceza Mahkemesinin bila tarihli ve 2018/152 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince kanun yararına BOZULMASINA, aynı Kanun'un 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca gerekli işlemin yapılması için, dosyanın Adalet Bakanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine,
21/09/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.