Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7356 Esas 2022/1955 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : KONYA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 14.01.2019 tarih ve 2017/352 E. - 2019/58 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi'nce verilen 12.06.2020 tarih ve 2019/736 E. - 2020/495 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin, Akbank T.A.Ş. tarafından kullandırılan ticari kredileri düzenli olarak ödediğini, davalı banka ile yapılan görüşmeler neticesinde 28/02/2017 tarihinde tüm kredilerin kapatıldığını, davalı bankanın müvekkilinden 247.925,96 TL erken kapama komisyonu aldığını, bu miktarın fahiş olduğunu ve haksız olarak tahsil edildiğini ileri sürerek 180.463,11 TL erken kapama komisyonunun ödeme tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davacının iki ayrı sözleşme imzalayarak ticari kredi kullandığını, 2006/1 sayılı tebliğ uyarınca ticari işletme olan müvekkili bankanın ticari işletmesiyle ilgili olarak bir iş veya hizmet görmesi durumunda ücret isteme hakkının bulunduğunu,kredinin erken ödenmesi halinde bankanın faiz gelirlerinden mahrum olacağını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre; taraflar arasında 28/02/2011 tarihinde ve 21/06/2011 tarihinde olmak üzere iki ayrı genel kredi sözleşmesi imzalandığı, sözleşme ile erken ödeme halinde bankanın erken ödeme komisyonu talep edebileceğinin belirlendiği ancak erken kapama komisyon ücretinin ya da oranının belirlenmediği, bu durumda emsal kredi sözleşmelerinde diğer bankaların hangi oranda erken kapama komisyonu tahsil ettiğinin tespitinin gerektiği, bilirkişi tarafından yapılan inceleme sonucunda emsal kredi sözleşmelerinde diğer bankaların % 2 erken kapama komisyonu tahsil etmesine rağmen, davalı bankanın davacıdan % 7 oranında erken kapama ücreti tahsil ettiğinin tespit edildiği, her ne kadar taraflar arasında sözleşme serbestisi ilkesi geçerli ise de sözleşmeyle belirlenmemiş ve makul seviyenin üzerindeki komisyon tahsilatlarının hukuken korunmasının mümkün olmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 176.699,54 TL'nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Karara karşı davalı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi'nce; kredi sözleşmesinde kredinin erken kapatılması halinde hangi oran üzerinden tahsil edileceği hususunda bir belirleme bulunmadığı, davacının ana para tutarını 28/02/2017 tarihinde erken kapatması nedeniyle davalı bankaca %7 oranında erken kapatma komisyon ücreti olarak 236.119,93 TL ve bu tutarın BSMV'si 11.806,00 TL olmak üzere toplam 247.925,93 TL tahsilat yapıldığı, davalı banka tarafından her ne kadar Merkez Bankasına kredinin ödenmesinden kısa süre önce %10 oranında komisyon alınacağını bildirmiş ise de bankaların T.C Merkez Bankasına bildirdikleri azami oranları aşmamak kaydıyla, mevduat ve kredi işlemlerinde uygulayacakları faiz oranlarını ve katılma hesaplarında uygulayacakları kâr ve zarara katılma oranlarını tüm şubelerinde halkın görebileceği şekilde ilan edeceği ve bu oranları internet sitelerinde yayımlaması gerektiği, dava dosyası içerisine davalı tarafın söz konusu oranları vadelerine göre tüm şubelerinde halkın görebileceği şekilde ilan ettiğine ilişkin herhangi bir belge sunmadığı, bu nedenle ilk derece mahkemesi kararında hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle HMK 353/1.b.1 maddesi uyarınca davalının istinaf talebinin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına, taraflar arasında düzenlenen kredi sözleşmesinde komisyon oranının belirlenmemiş olmasına ve davalı banka tarafından T.C. Merkez Bankasına yapılan tek taraflı bildirimin azami had olarak davalıyı bağlayacak olmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 9.052,76 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 16/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.