Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekilleri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafii ve katılan vekillerinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Olay günü saat 13:20 sıralarında, sanık ... sevk ve idaresindeki kamyon ile meskun mahal dışında çift yönlü yolda seyir halindeyken, yolun solunda bulunan dinlenme tesisine dönmek için manevra yaptığı esnada, karşı yönden gelen ..."ın kullandığı otomobille çarpışması neticesinde, ..."ın hayatını kaybettiği olayda; kaza tespit tutanağı, bilirkişi ve Adli Tıp Kurumu raporlarına göre, tam kusurlu olan sanık hakkında iki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş biçimi, meydana gelen zararın ağırlığı, maddede öngörülen cezanın alt ve üst sınırı da nazara alınmak suretiyle, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden asgari hadden çok fazla ayrılarak ceza tayin edilmesi,
2-TCK"nın 50/4, 50/1-a maddelerinde, taksirli suçlardan dolayı hükmolunan uzun süreli hapis cezasının, suçlunun kişiliğine, sosyal ve ekonomik durumuna, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlığa ve suçun işlenmesindeki özelliklere göre, adli para cezasına çevrilebileceği belirtildiği halde, "Hükmedilen cezanın 2 yılın üzerinde hapis cezası olması nedeniyle" şeklinde yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle, sanık hakkında hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 19/09/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.