MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : İstanbul 2. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar vekili tarafından, davalılar aleyhine 27/01/2014 tarihinde verilen dilekçe ile miras sebebiyle istihkak, karşı davada alacak talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda davanın kısmen kabulüne, karşı davanın reddine dair verilen 11/07/2018 tarihli hükmün İstanbul Bölge Adliye Mahkemesince istinaf yoluyla incelenmesi davalılar ve davacılar vekili tarafından ayrı ayrı talep edilmiştir. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesİ 6. Huku Dairesince istinaf talebinin esastan reddine dair verilen kararın davalılar ve davacılar vekili tarafından ayrı ayrı temyiz edilmesi üzerine dosya ve içeriği incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü.


K A R A R

Dava, miras sebebiyle istihkak, karşı davada alacak istemine ilişkindir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne, karşı davanın reddine karar verilmiştir.
Davalılar ve davacılar vekilince ayrı ayrı istinaf talebinde bulunulması üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bu karar, davalılar ve davacılar vekili tarafından ayrı ayrı temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK"nın 341. maddesinde istinaf yoluna başvurulabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararlar belirlenmiştir.
Dosya içeriğine göre, dava değeri 22.630,00TL karşı davada 28.419,00TL olarak gösterilmiş ve bu miktar üzerinden harçlandırılarak karar verilmiştir. Dava değeri ve hükme esas alınan miktar karar tarihi itibariyle geçerli olan 2018 yılı için 47.530,00TL"lik, temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davalılar ve davacılar tarafın temyiz hakkının bulunmadığı anlaşılmış, bu nedenle temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle HMK"nın 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca davalılar vekili ve davacılar vekilinin TEMYİZ TALEBİNİN REDDİNE, dosyanın mahalli mahkemeye İADESİNE, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, 17/01/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.