Esas No: 1996/4579
Karar No: 1997/4433
Karar Tarihi: 26.12.1997
Danıştay 9. Daire 1996/4579 Esas 1997/4433 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Şehitkamil Vergi Dairesi Müdürlüğü, uzlaşma yoluyla belirlenen katma değer vergisi gecikme faizlerinin kaldırılması için dava açtı. Ancak mahkeme, verginin ödeme tarihinin 15 Mart 1993 olduğunu ve yükümlünün matrah farkını eksik beyan ettiğini belirterek, gecikme faizinin uzlaşma tutanağının imzalandığı tarihe kadar hesaplanmasının yasal olduğuna karar verdi. Temyiz duruşmasında da aynı karar onandı ve temyiz istemi reddedildi.
Kanun Maddeleri:
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 112/3. maddesi.
- 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesi’nin 1. fıkrası.
T.C.
D A N I Ş T A Y
DOKUZUNCU DAİRE
Esas No : 1996/4579
Karar No: 1997/4433
Temyiz İsteminde Bulunan : Şehitkamil Vergi Dairesi Müdürlüğü-GAZİANTEP
Karşı Taraf : …
İstemin Özeti : Tarhiyat öncesi uzlaşma yoluyla uzlaşılan 1993/Şubat dönemi katma değer vergisine, normal vade tarihinden, uzlaşma tutanağının imzalandığı tarihe kadar geçen süre için tahakkuk ettirilen gecikme faizinin kaldırılması istemiyle açılan davayı; 1993/Şubat dönemine ilişkin matrah farkına isabet eden katma değer vergisinin ödeme tarihinin 15 Mart 1993 tarihi olduğu, yükümlü şirketin Şubat/1993 döneminde eksik beyan ettiği matrah farkını, Mayıs ve Haziran 1993 dönemlerinde fazla beyan ederek tahakkuk eden vergiyi ödediği, bu yüzden fazla beyanda bulunulmak suretiyle eksik beyan edilen verginin ödendiği Mayıs ve Haziran dönemine kadar geçen süreler için gecikme faizi uygulanmasının icap edeceği, dolayısıyla gecikme faizinin uzlaşma tarihine kadar hesaplanmasında yasal isabet görülmediği gerekçesiyle kısmen kabul ederek dava konusu gecikme faizini değişiklikle onayan … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararının; 213 sayılı Kanunun 112/3. maddesi gereğince normal vade tarihinden uzlaşma tutanağının imzalandığı tarihe kadar geçen süre için hesaplanıp, tahakkuk ettirilen gecikme faizinin yerinde olduğu ve aynen onanması gerektiği ileri sürülerek bozulması isteminden ibarettir.
Savunmanın Özeti : Cevap verilmemiştir.
Savcı …'ün Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp vergi mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …'ın Düşüncesi : İleri sürülen iddialar usule ve hukuka uygun vergi mahkemesi kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği görüşüldü:
Temyiz edilen … Vergi Mahkemesinin … tarih ve … sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına 26.12.1997 tarihinde oybirliği ile karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
