Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/12168 Esas 2020/6237 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK’nın 7/2 ve 5252 sayılı Kanun’un 9/3. maddesi uyarınca sanık yararına olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkacak sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilip, anılan Kanun’un 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK"nın 492/1. maddesinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu nazara alınıp; somut olayda, sanığın suç tarihinde belirlenemeyen bir saatte, müştekinin işyerine camın kaynak demirlerini kırıp girerek, çok sayıda fotoğraf makinesi çalması şeklinde gerçekleşen eyleminin, 765 sayılı TCK"nın 492/1, 522. maddeleri ile 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun yanı sıra, aynı Kanun’un 116/2, 151/1. maddelerine uyan iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarını da oluşturduğu; suç tarihi itibariyle iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarının uzlaşma kapsamında olduğu da gözetilerek 5271 sayılı CMK’nın 253 ve 254. maddeleri uyarınca uzlaştırma işlemleri yapılıp; sonucuna göre de 765 sayılı TCK ile 5237 sayılı TCK’nın ilgili maddeleri uyarınca ayrı ayrı uygulamalar yapılıp, cezalar belirlenerek, sonuç cezaların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle lehe yasanın belirlenmesi gerekirken, sanığın uzlaşma teklifini kabul etmesine rağmen, anılan yasa maddelerine uygun biçimde uzlaştırma işlemlerine girişilmeyerek mahkemece müştekiye meşruhatlı davetiye göndermekle yetinilerek duruşmaya gelmediğinden bahisle uzlaşmayı istemediğinin kabul edildiği, ancak müştekiye çıkarılan davetiyenin adreste bulunmaması sebebiyle isim belirtilmeksizin “görevli” olarak isimlendirilen kişinin muhatabın hanede olmadığı beyanı üzerine Tebligat Kanunu 21. maddesine göre muhtara tebliğ edildiği, bu tebliğ işleminin de Tebligat Tüzüğünün 28. maddesine aykırı ve usulsüz olduğunun anlaşılması karşısında, mahkemece usulsüz tebligata dayanılarak 5271 sayılı CMK’nın 253 ve 254. maddelerine uygun biçimde uzlaştırma işlemleri yapılmaksızın hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlünün temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 18/06/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.