Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2010/8431 Esas 2010/9933 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 03.11.2008 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 13.11.2009 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanunu’nun 747 maddesine dayalı geçit hakkı kurulması istemine ilişkindir.
Davacı, 1843 parsel sayılı taşınmazın maliki olduğunu bu parselin yola çıkışının olmadığını belirterek, bu parseli lehine 1837 parsel sayılı taşınmazdan geçit hakkı kurulmasını talep etmiştir.
Davalı dava konusu yerde imar yollarının mevcut olduğunu, davacının başka yerden de genel yola ulaşım sağlayabileceğini savunarak davanın reddini istemiştir..
Mahkemece bilirkişilerin krokisinde “A” harfi ile gösterilen güzergâhtan geçit hakkı tesis edilmesine karar verilmiştir.
Davalı hükmü, 1846 parselin de davacıya ait olup buradan anayola çıkışının mümkün olduğu ve A harfli yerde ark mevcut olduğundan menfez yapılmadan buradan geçilemeyeceği, krokide B harfi ile gösterilen yerin geçit hakkı kurulması için daha uygun olduğu gerekçeleri ile temyiz etmiştir.
Geçit hakkı kurulmasına ilişkin davalarda amaç genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısını sağlamaktır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine mutlak geçit ihtiyacı veya geçit yoksunluğu, ikincisine de nispi geçit ihtiyacı ya da geçit yetersizliği denilmektedir.
Somut olayda; mahkemece davanın kabulüne karar verilerek 1843 parsel sayılı taşınmaz lehine, 1837 parsel sayılı taşınmaz üzerinden geçit hakkı kurulmasına karar verilmiştir. Bilirkişi raporu ekindeki krokiye göre davacıya ait olan 1846 parsel sayılı taşınmazın bir köşesinin yola cephesinin olduğu anlaşılmaktadır. Ancak mahkemece bu alanın genel yola ulaşım amaçlı kullanılıp kullanılamayacağı araştırılmamıştır. Bu nedenle öncelikle bu konuda gerekli inceleme ve araştırma yapılıp davacının kendisine ait bu taşınmazdan akdi irtifak kurulmak suretiyle yola çıkışının mümkün olup olmadığı tespit edildikten sonra sonucuna göre hüküm kurulması gerekir iken bu husus yeterince araştırılmadan eksik inceleme ile hüküm kurulması doğru olmamıştır.
Karar açıklanan nedenlerle bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalının temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, 07.10.2010 tarihinde oybirliği ile karar verildi.