Yanlar arasında görülen tapu iptali ve tescil davası sonunda, yerel mahkemece davanın, kabulüne ilişkin olarak verilen karar davalı tarafından yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, Tetkik Hakimi raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;
Davacı dilekçesinde; dava konusu 883 parsel sayılı taşınmazın kök murisi ve dedesi olan İ.K.adına kayıtlı iken ölümü üzerine amcaları olan O.ve N. ile halası olan F. ve babası M."ya eşit paylarla intikal ettiğini, halası F."nin 19.03.1991 tarihinde vefatından sonra, mirasçılarından halasının malik olduğu taşınmazdaki ¼ payını 19.08.1991 tarihinde satış yolu ile devraldığını, ancak amcaları tarafından kendisi aleyhine şufa davası açılacağı korkusu ile 02.09.1992 tarihinde babası M."ya bedelsiz olarak temlik ettiğini, babasının bedelsiz olarak devraldığı payı kendisine devretmeden ölümü üzerine taşınmazda babası adına kayıtlı olan payların tümünün davalı ile birlikte yasal mirasçılarına intikal ettiğini, annesi ile kardeşinin halasından aldığı payı kendisine devretmelerine karşın davalının devre yanaşmadığını, bu sırada dava konusu taşınmazın imar uygulaması sonucunda 1720 ada, 1 parsel ile 1713 ada, 9 parsel sayılı taşınmazlara ifraz edildiğini, babası M."dan intikal eden miras payı üzerinden diğer mirasçıların 253 metrekarelik yer edinmelerine rağmen davalının 525 metrekare yer iktisap ettiğini, oluşan 272 metrekarelik bölümün tescilinin yolsuz olduğunu, bu fazlalığın 9 parselden elde edilmesinin mümkün olduğunu ileri sürerek, 1713 ada, 9 parsel sayılı taşınmazdan davalı adına kayıtlı bulunan 272 metrekarelik bölümün tapusunun iptali ile adına tesciline karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, ispatlandığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
İddianın yukarıda belirtilen içeriği ve ileri sürülüş biçimi itibarıyla davacının taraf muvazaası hukukusal nedenine dayandığı açıktır.
Bilindiği üzere; bu tür bir iddianın kanıtlanabilmesi, 05.02.1947 tarih, 20/6 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince yazılı delille kanıtlanması koşuluna bağlıdır.
Somut olayda; bu tür bir delili ibraz edilmemiştir.Diğer yandan öteki mirasçıların olguyu kabulü ile kendi miras paylarını devretmiş olmaları, bu anlamda davacının kalan pay ya da paylar yönünden iptal ve tescili isteme hakkını doğurmaz.
Hal böyle olunca; yukarıda belirlendiği üzere sözü edilen İçtihadı Birleştirme Kararında açıklanan şekilde bir delil bildirilmemiş olmakla davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile kabule karar verilmesi isabetsiz bulunmuştur.
Davalının temyiz itirazları yerindedir, kabulü ile, hükmün (6100 sayılı yasanın geçici 3. maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK"nın 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 11.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.