Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/5018 Esas 2016/10654 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
.

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, prim, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil, fazla mesai, hafta tatil ile ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait iş yerinde 01.04.2010-06.02.2012 tarihleri arasında çalıştığını, davacının iş sözleşmesinin haklı sebeple feshettiği tarihe kadar kendi üzerine düşen edimleri yerine getirdiğini, normal mesaisinin 08.30-18.00 olduğu halde akşam 20.00 den önce çıkamadığını, davacının hak etmiş olduğu 05.01.2012 tarihinde ödemesi gereken 4.500,00 TL prim alacağının kendisine ödenmediğini belirterek kıdem tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davalı şirketin çalışanlarından milli bayramlarda çalışılması konusunda talebi olmadığını, davacının iş sözleşmesini haklı sebeple feshetme sebeplerinin oluşmadığını, davacının yıllık izinlerinin tamamını kullandığını, davalı şirketten 3.000,00 TL avans çekip üç gün sonra iş sözleşmesini fesheden davacının ücret alacağı bulunmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının fazla mesai ve prim alacağının bulunup bulunmadığı noktasındadır.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanık beyanlarına göre yoğun dönem olan Eylül-Mart aylarında 08:30-01:00 02:00 saatleri arasında, diğer zamanlarda haftaiçi dokuz saat haftasonu dört saat çalıştığını, buna göre yoğun dönemde otuzüç saat diğer dönemde haftada dört saat fazla mesai yaptığını, 2011 yılından sonra fazla mesai yapmadığı belirtilmiştir. Davacı ve davalı tanık beyanlarında yoğun dönemde haftanın kaç günü gece 01:00-02:00 saatlerine kadar çalışıldığı net değildir. Hal böyle olunca mahkemece davacı ve davalı tanıkları yeniden dinlenerek davacının yoğun dönemde haftanın kaç günü 01:00-02:00 kadar çalıştığı sorularak bu hususun netleştirilmesi gereklidir. Ayrıca 2011 yılından sonra davacının haftanın beş günü çalıştığı kabul edilmesine rağmen bilirkişinin diğer dönemler gibi fazla mesai hesaplamasıda hatalıdır.
3-Bilirkişi raporunda davacının 2011/2. dönem hedeflerine ulaştığının kabul edilmesi ihtimaline binaen prim alacağının hesaplandığı anlaşılmaktadır. Davacı taraf 2.dönem bakımından hedeflerinin yükseltildiği iddiasını ispatlayamamıştır. Dosyada davacının prime hak kazandığına dair delil bulunmadığından prim alacağı talebinin reddine karar verilmesi gerekli iken kabulüne karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 13.04.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.
.