Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2014/23238 Esas 2014/22497 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında... Asliye Hukuk Mahkemesinden (Tüketici Mahkemesi sıfatıyla) verilen 28/03/2014 gün ve 2013/862-2014/299 sayılı hükmün davalı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşuldu.

K A R A R

Davacı, davalı bankadan konut kredisi kullandığını, faizlerin düşmesi üzerine kredinin yeniden yapılandırıldığını, davalı banka tarafından dosya masrafı ve yapılandırma adı altında 1.505,00 TL kesinti yapıldığını, haksız kesilen bu tutarın tahsili için davalı bankaya karşı icra takibi başlattığını davalının takibe itiraz ettiğini ileri sürerek itirazın iptaline, takibin devamına ve %40 icra inkar tazminatına hükmedilmesini talep etmiştir.
Davalı banka, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile davalı bankanın ... İcra Müdürlüğünün 2013/5890 Esas sayılı takip dosyasına yaptığı 1.500,00 TL asıl alacak, 455,33 TL işlemiş faiz olmak üzere toplam 1.955,33 TL lik kısmına itirazının iptaline, takibin bu miktar üzerinden devamına, asıl alacak üzerinden %20 icra inkar tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davalı banka tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2013 tarihinden itibaren 1.820.00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı 2014/23238-22497
belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen asıl alacak karar tarihi itibariyle 1.820,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, 01.07.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.