MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar vekili tarafından, davalılar aleyhine 25.03.2004 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 25.07.2007 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi bir kısım dahili davalılar (529 parsel malikleri) tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesine dayalı geçit hakkı kurulmasına ilişkindir.
Davalılar, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, hükmüne uyulan Dairemizin bozma kararı doğrultusunda bilirkişinin 10.05.2007 tarihli raporu ekindeki krokisinde mavi renkle gösterilen yerden 530 ve 529 sayılı parseller aleyhine davacıların maliki olduğu parseller lehine geçit hakkı kurulmuştur.
Hükmü, 529 sayılı parsel malikleri temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya içeriğine, hükmüne uyulan Dairemiz bozma kararı doğrultusunda işlem yapıldığına göre temyiz edenlerin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Geçit davalarında amaç genel yolla bağlantısı bulunmayan taşınmazların genel yola geliş-geçişini sağlamaktır. Kurulacak geçit bu nedenle kesintisiz olmalıdır. Somut uyuşmazlıkta dava 572, 570, 571, 582, 568 sayılı parsellere geçit temini için açılmıştır. Gerçekten, bu taşınmazların her birinin mutlak geçit ihtiyacı içerisinde olduğu dosya kapsamı ile sabittir. O yüzden her bir parselin geçit ihtiyacı kendi içerisinde değerlendirilmeli, her parsel için
davada zorunlu dava arkadaşlığı olmadığı halde dava birlikte açıldığından ayrı ayrı hüküm (geçit) tesis edilmelidir.
Mahkemece, geçit ihtiyacı içerisinde olan davacı parsel maliklerine uygun bir süre vererek kendi içerisinde akti irtifak tesisine olanak tanınmalı, bundan sonra her parsel için ayrı ayrı geçit kurarak hüküm tesis edilmelidir.
Değinilen yönün gözardı edilmesi doğru olmadığından karar bu nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle diğer temyiz itirazlarının reddine, hükmün (2). bentte açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde yatıranlara iadesine, 07.10.2010 tarihinde oybirliği ile karar verildi.