Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/4924 Esas 2016/10615 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, ihbar tazminatı, fazla mesai, hafta tatil ile ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin, iş sözleşmesinin tarihinde haksız sebeple feshedildiğini, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti ve ulusal bayram ve genel tatil ücretinin tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Çalışmaların ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, çalışmanın yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir.
Somut olayda, söz konusu alacağa ilişkin hesaplamaların davacı tanık beyanları doğrultusunda yapıldığı ancak tanıkların hesaplanan dönemin bir kısmında davalı iş yerinde çalışmadıkları anlaşılmaktadır. Bu halde tanıkların beyanlarına davacı ile çalıştıkları dönemle sınırlı olarak itibar edilmesi gerekirken tüm dönemin davacı tanık beyanları doğrultusunda hesaplanması hatalıdır. Yine davacı tanığı ..."ın beyanı doğrultusunda fazla mesai alacağı davacının 8:00-20:00 saatleri arasında günde oniki saat çalıştığının kabulü ile hesaplanmış ise de davacı dava dilekçesinde saat 8:30 da işe başladığını iddia etmiştir. İşe başlama saatinin davacının iddiasını aşacak şekilde kabulü hatalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 12.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.