Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/6279 Esas 2016/6514 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak


YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2- Davacı, davalı işyerinde 14/12/1999 tarihinden 06/09/2012 tarihine kadar bakıcı olarak çalıştığını, iş akdinin davalı tarafından haksız ve geçersiz şekilde feshedildiğini bildirerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne verilmiştir.
Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41 inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63 üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz.
Somut olayda davacının fazla mesai ücreti bilirkişi tarafından haftada 5 gün 06.00-19.00 saatleri arasında 2 saat ara dinlenme yapmak suretiyle ve 2 haftada bir Cumartesi günleri 08.00-14.00 saatleri arasında 1saat ara dinlenme yapmak suretiyle çalıştığı kabul edilip, bu çalışma sistemine göre aylık toplam çalışma ve ara dinlenme süreleri hesaplandıktan sonra çıkan sonuç aylık çalışılan gün sayısına bölünmek suretiyle günlük ortalama 2,20 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmek suretiyle hesaplanmıştır. Oysa yukarıda belirtildiği üzere fazla çalışma ücreti haftalık 45 saatin üzerinde yapılan çalışmalar için söz konusu olup, hesaplamalar haftalık olarak yapılmalıdır. Bu nedenle bilirkişi tarafından fazla mesainin aylık çalışma günü üzerinden ve günlük olarak hesaplanması hatalıdır. Yapılacak iş, yukarıda yazılı çalışma saatlari üzerinden davacının haftalık fazla çalışma saati bulunarak çıkacak sonuca göre karar vermektir. Mahkemece bu husus gözetilmeksizin fazla mesai ücretinin hatalı bilirkişi raporu esas alınmak suretiyle hüküm altına alınmış olması isabetli olmayıp bozma nedenidir.
3- 492 sayılı Harçlar Kanununun 13/j maddesi Genel Bütçeye dahil idarelerin bu Kanunun 1 ve 3 sayılı tarifelerine giren bütün işlemlerinin harçtan müstesna olacağı belirtilmiştir.
Somut olayda davalı ... harçtan muaf olup, mahkemece davalının bakiye ilam harcı ve davacının yatırdığı peşin harç ile sorumlu tutulmuş olması hatalı olup ayrı bir bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, 16.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.