Danıştay 3. Daire 2016/6431 Esas 2020/5501 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2016/6431
Karar No : 2020/5501

TEMYİZ EDENLER : 1-(DAVACI) … Kimya Gıda Enerji Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ :Av. …
2-(DAVALI) … Vergi Dairesi Başkanlığı
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı şirketin, alımlarının bir kısmını sahte faturalarla belgelendirdiği, bir kısım geliri karşılığında fatura düzenlemediği ve muhasebe standartlarına, tek düzen hesap planı ve işleyişine ilişkin kural ve standartlara uymadığı yolunda saptamalar içeren vergi inceleme raporuna dayanılarak 2010 yılı için 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin 1. ve 6. bentleri gereğince kesilen özel usulsüzlük cezalarının kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Sahte ve muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı belge kullanımı, 213 sayılı Kanunu'nun 353. maddesinin 1. fıkrasında özel usulsüzlük cezası kesilmesi gereken eylemler arasında gösterilmediği gibi kesilen ceza, maddenin öngörülüş amacına uygun düşmediği, davacı şirket tarafından kime, hangi tarihte ne kadarlık belgesiz satış yapıldığı ve bu durumda fatura mı yoksa diğer belgelerden birinin mi düzenlenmesi gerektiği yönünde somut tespit bulunmadığı anlaşıldığından değinilen yasal düzenleme gereğince kesilen cezada hukuka uygunluk görülmediği, üretime sevk edilen baz yağları "360.03" ödenecek hesabında izlemesi gerekirken "150.30.013" alt hesabında izlemesi nedeniyle 1 Nolu Muhasebe Sistemi Uygulama Genel Tebliği ile getirilen düzenlemelere uymadığı açık olduğundan bu nedenle kesilen cezanın ise hukuka uygun olduğu gerekçesiyle 213 sayılı Kanun'un 353. maddesinin 1. bendi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezası kaldırılmış, aynı maddenin 6. bendi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezası yönünden ise dava reddedilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI :
Davacı tarafından, şirketlerinin hesaplarının tek düzen muhasebe hesap planına uygun tutulduğu, olayda özel usulsüzlük cezası kesilmesini gerektiren bir durumun bulunmadığı ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.
Davalı idare tarafından, davacı şirket hakkında düzenlenen vergi inceleme raporu ile bir kısım alışları için sahte belge kullandığı ve bir kısm satışları için belge düzenlemeyerek kayıt dışı bıraktığı yolunda tespitlerin yapıldığı, 213 sayılı Yasa'nın 353. maddesinin 1. bendinde özel usulsüzlük cezası kesilmesi gereken eylemler arasında gösterilmediği dolayısıyla, belirtilen nedenle kesilen cezanın maddenin öngörülüş amacına uygun düşmediği gerekçesiyle cezanın kaldırılmasında hiç bir hukuki dayanağın bulunmadığı, belge alınmadığının ve verilmediğinin açıkça tespit edilmek suretiyle kesilen özel usulsüzlük cezasının hukuka uygun olduğu ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI :
Davalı idare tarafından, davacının defter ve belgelerinin incelenmesinden özel tüketim vergisi tecil ve terkin işlemlerine ilişkin herhangi bir işlem yapılmadığı, bu vergiye ilişkin beyannamelerini nasıl oluşturduğu kayıtlardan takip edilemediğinden kesilen cezanın hukuka uygun olduğu belirtilerek istemin reddi gerektiği savunulmaktadır.
Davacı tarafından savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'NİN DÜŞÜNCESİ : Temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Mahkeme kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz istemlerinin reddine,
2. ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanununa bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca nispi harç alınmasına,
4. Dosyanın Mahkemesine gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen onbeş gün içerisinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere 14/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.