MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katkı Payı Alacağı

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş olup hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.
K A R A R
Davacı ... ... vekili, evlilik birliği içinde davalı adına tescil edilen 570,656, 209, 604, 415, 90 parsel sayılı taşınmazlardaki hisselerin edinilmesine, davacının çalışarak katkıda bulunduğunu ileri sürerek, 10.000,00 TL katkı payı alacağının davalıdan alınarak davacıya verilmesini talep etmiş, 08.06.2015 tarihli dilekçe ile talebini 98.015,00 TL"ye yükseltmiştir.
Davalı ... vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne, 76.186,68 TL"nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya dair talebin reddine karar verilmesi üzerine; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1. Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verildiğine ve takdirde bir isabetsizlik bulunmadığına, Mahkemece hesap bilirkişi raporu benimsenerek davacının katkı oranının %40 olarak kabul edilmesinin yerinde olduğuna, gerekçedeki %50 ibaresinin maddi hata ile yazıldığı anlaşıldığına göre davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2. Davacı vekilinin 90 parsel sayılı taşınmaza ilişkin temyiz itirazlarına gelince;
Eşler, 28.06.1984 tarihinde evlenmiş, 18.05.2009 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin hükmün 13.03.2013 tarihinde kesinleşmesiyle boşanmışlardır. Mal rejimi boşanma davasının açıldığı tarih itibarıyla sona ermiştir (TMK mad.225/son). Sözleşmeyle başka mal rejiminin seçildiği ileri sürülmediğinden evlilik tarihinden 4721 Sayılı TMK"nin yürürlüğe girdiği 01.01.2002 tarihine kadar mal ayrılığı (TKM mad.170), bu tarihten mal rejiminin sona erdiği tarihe kadar ise, edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir (4722 Sayılı Yasa mad.10, TMK mad.202/1). Tasfiyeye konu 90 parsel sayılı taşınmazın 1/62 hissesi eşler arasında mal ayrılığının rejiminin geçerli olduğu 06.11.1996 tarihinde satın alınarak, davalı eş adına tescil edilmiş, 19.09.2005 tarihinde 3. kişiye devredilmiştir.Mal rejiminin tasfiyesinde eşlerin bağlı olduğu rejime ilişkin hükümler uygulanır (4721 Sayılı TMK mad.179).
Mahkemece; davalının kişisel malı olduğu gerekçesiyle dava konusu 90 parsel sayılı taşınmazdaki 1/62 hisseye ilişkin katkı payı alacağı talebinin reddine karar verilmiş ise de, bu görüşe katılma olanağı bulunmamaktadır. Şöyle ki; yukarıda açıklandığı üzere anılan 1/62 hissenin evlilik birliği içinde mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu 06.11.1996 tarihinde davalı eş adına edinildiği, tüm dosya kapsamı itibarıyla davacının evlilik birliği içinde edinilen taşınmazlara katkısının bulunduğu kabul edildiğine, bu kabul yerinde olduğuna, davacının edinilmesine katkısı bulunduğu kabul edilen bu hissenin tarafların ayrı yaşamaya başladığı 2003 yılından sonra 19.09.2005 tarihinde davalı tarafça 3. kişiye devredilip, bedelinin evlilik birliğinin ihtiyaçları dışında davalı tarafından harcandığı anlaşıldığına göre, 90 parsel sayılı taşınmazdaki 1/62 hisseye ilişkin olarak da davacı lehine katkı payı alacağı hesaplanması gerekirken, yazılı şekilde bu taşınmaz yönünden ret kararı verilmesi doğru olmamıştır.
SONUÇ: Davacı vekilinin temyiz itirazlarının yukarıda (2) nolu bentte yazılı nedenlerle kabulüyle hükmün 6100 sayılı HMK"nin Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"un 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının yukarıda (1) nolu bentte yazılı nedenlerle reddine, taraflarca HUMK"un 440/I maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 21.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.