Danıştay İdare Dava Daireleri Kurulu 2019/2957 Esas 2020/3159 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
İDARİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No : 2019/2957
Karar No : 2020/3159

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : ...
KARŞI TARAF (DAVALI) : ... Bakanlığı
VEKİLİ : ...

İSTEMİN KONUSU : Danıştay Onuncu Dairesinin 28/03/2019 tarih ve E:2013/2831, K:2019/2509 sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: 29/12/2012 tarih ve 28512 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan İş Güvenliği Uzmanlarının Görev, Yetki, Sorumluluk ve Eğitimleri Hakkında Yönetmeliğin 29. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinde yer alan "Genel Müdürlükçe ilan edilen eğitim programlarına uygun en az dört yarıyıl ders veren öğretim üyelerine" ibaresinin iptali istenilmiştir.
Daire kararının özeti: Danıştay Onuncu Dairesinin 28/03/2019 tarih ve E:2013/2831, K:2019/2509 sayılı kararıyla;
Yönetmeliğin dava konusu edilen 29. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinde en az dört yarıyıl ders veren öğretim üyelerine işyeri hekimliği ve iş güvenliği uzmanlığı eğitici belgesi verilebileceğinin öngörüldüğü; böylece Yükseköğretim kurumlarında görevli profesör, doçent ve yardımcı doçentlere diğer şartları da sağlamaları halinde bu belgeyi alma imkanının sağlandığı,
Davacı tarafından, öğretim üyesi olmayan diğer öğretim elemanlarının da aynı eğitim kurumlarında aynı dersleri vermelerine rağmen, dava konusu Yönetmelik düzenlemesi ile sadece öğretim üyelerine bu hakkın verilmesinin eşitlik ilkesine aykırı olduğunun ileri sürüldüğü,
Konu ile ilgili olarak önceki düzenlemelere bakıldığında, 15/08/2009 tarih ve 27320 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan İşyeri Sağlık ve Güvenlik Birimleri İle Ortak Sağlık Ve Güvenlik Birimleri Hakkında Yönetmeliğin 47. maddesinin 1. fıkrasının c bendinde, "Üniversitelerde tıp, sağlık, mühendislik, hukuk ve iş sağlığı ve güvenliği alanlarında ders verenler" düzenlemesinin; 27/11/2010 tarih ve 27768 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan İş Güvenliği Uzmanlarının Görev, Yetki, Sorumluluk Ve Eğitimleri Hakkında Yönetmeliğin 17. maddesinin 1. fıkrasının ç bendinde ise, "Mühendis, mimar, fizikçi, kimyager ve teknik öğretmenler ile hukuk fakültelerinden mezun olanlardan üniversitelerde Bakanlıkça ilan edilen eğitim programlarına uygun en az dört yarıyıl ders verenlere" düzenlemesinin yer aldığının görüldüğü,
Davalı idare tarafından işyeri hekimliği ve iş güvenliği uzmanlığı eğitici belgesi verilebilecek eğiticiler arasında yer verilen akademik personelle ilgili getirilen her yeni düzenlemede işyeri hekimleri ile iş güvenliği uzmanlarının görev, yetki ve sorumlulukları dikkate alınarak eğiticilerin niteliklerinin arttırılması yönünde değişiklik yapıldığı; böylece Yönetmelikle birçok görev, yetki ve sorumluluk verilmiş olan işyeri hekimleri ile iş güvenliği uzmanlarının eğitimi ve yetiştirilmesinin daha nitelikli hale getirilmeye çalışıldığı; dava konusu düzenlemede yer alan öğretim üyesi olmak şartı ile de en az doktora yapmış kişiler olan profesör, doçent ve yardımcı doçentlerin işyeri hekimliği ve iş güvenliği uzmanlığı eğitici belgesi alabilmesinin amaçlandığının anlaşıldığı,
Bu durumda, yukarıda yer verilen mevzuat hükümlerinin birlikte incelenmesinden, İş Güvenliği Uzmanlarının Görev, Yetki, Sorumluluk ve Eğitimleri Hakkında Yönetmeliğin 29. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendinde yer alan "Genel Müdürlükçe ilan edilen eğitim programlarına uygun en az dört yarıyıl ders veren öğretim üyelerine" ibaresinde dayanağı olan Kanun hükmüne ve hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varıldığı gerekçesiyle,
Davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu'nun 2. maddesinde öğretim elemanlarının öğretim üyeleri ile öğretim görevlilerini kapsayacak şekilde tanımlandığı, aynı Kanun'un 31. maddesinde üniversitelerde ders verme açısından öğretim üyeleri ile diğer öğretim elemanları arasında bir ayrım yapılmadığı, buna rağmen dava konusu Yönetmelik hükmü ile öğretim görevlisi unvanı hariç tutularak düzenleme yapıldığı, bu haliyle dava konusu Yönetmelik hükmünün Anayasa'nın eşitlik ilkesi ile 2547 sayılı Kanun'a aykırı olduğu, somut uyuşmazlıktaki taleplerinin Daire kararında "Genel Müdürlükçe ilan edilen eğitim programlarına uygun en az dört yaryıl ders veren öğretim üyelerine" ibaresinin kaldırılması olarak anlaşıldığı, oysa taleplerinin "öğretim üyeleri" ibaresinin diğer öğretim elemanlarını da kapsayan "öğretim elemanları" olarak düzenlenmesi yönünde olduğu, yine temyize konu Daire kararında davalı idarenin eğiticilerin niteliklerinin arttırılması yönünde değişiklik yaptığının kabul edildiği, ancak aynı düzenlemede 40 saatlik eğitici eğitimi alan her uzmanın işyeri hekimliği ve iş güvenliği uzmanlığı eğitici belgesi alabileceği nazara alındığında Daire kararında ifade edildiği gibi bir amaçla dava konusu düzenlemenin yapılmadığının açıkça anlaşıldığı belirtilerek, temyize konu Daire kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Davalı idare tarafından, davacının 40 saatlik eğitici eğitimi alan her uzmana işyeri hekimliği ve iş güvenliği uzmanlığı eğitici belgesi verildiğini iddia ettiği, oysa eğiticilerin eğitimi belgesinin işyeri hekimliği ve iş güvenliği uzmanlığı eğitici belgesini almak için aranan ön şartlardan biri olduğu, bunun yanında başka koşulların da arandığı, bu haliyle davacının iddialarının mesnetsiz olduğu, Danıştay Onuncu Dairesince verilen kararın usul ve hukuka uygun bulunduğu belirtilerek temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...'NIN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile Daire kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Danıştay dava dairelerinin nihai kararlarının temyizen incelenerek bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan;
"a) Görev ve yetki dışında bir işe bakılmış olması,
b) Hukuka aykırı karar verilmesi,
c)Usul hükümlerinin uygulanmasında kararı etkileyebilecek nitelikte hata veya eksikliklerin bulunması" sebeplerinden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Davacının temyiz isteminin reddine,
2.Davanın yukarıda özetlenen gerekçeyle reddine ilişkin Danıştay Onuncu Dairesinin temyize konu 28/03/2019 tarih ve E:2013/2831, K:2019/2509 sayılı kararının ONANMASINA,
3.Kesin olarak, 14/12/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.