MAHKEMESİ : Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ... vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı, dava dilekçesinde sınırlarını bildirdiği ... köyünde 2/B alanında kalan yaklaşık 2000 m2"lik taşınmazın tapuda kayıtlı olmadığını, 1995 yılında ... isimli kişiden bu yerin zilyetliğini devraldığını ve üzerine prefabrik ev yaparak elektrik ve su aboneliklerini yaptırdığını, satın almak üzere Hazineye başvuruda bulunduğunu, ancak, ... ve ... ile sorunlar olması nedeniyle elektrik ve suyunun kesildiğini ileri sürerek, zilyetliğinin tesbitini istemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulüne, çekişmeli taşınmazın bilirkişi krokisinde (A2) ile gösterilen 582.11 m2"lik bölümünün davacı zilyetliğinde olduğunun tesbitine, (A1) ile gösterilen 142.12 m2"lik bölümünün kesinleşen orman kadastro sınırları içinde kaldığı anlaşıldığından bu bölüme yönelik davanın reddine karar verilmiş; hüküm, ... tarafından (A2) harfiyle işaretli bölümü yönelik temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 20. Hukuk Dairesinin 23/01/2014 gün ve 2013/10748 - 991 sayılı kararı ile bozulmuştur.
Hükmüne uyulan bozma kararında özetle; “Yörede 1984 yılında yapılan genel arazi kadastrosu sırasında temyize konu bölümün tesbit harici bırakılan yerlerden olduğu ve kesinleşen orman kadastro sınırları dışında kaldığı anlaşılmıştır. Her ne kadar arazi kadastrosunda bu yerin durumunun ne olduğu, hangi nedenle tesbit harici bırakıldığı gibi konular araştırılmamışsa da; davacının bu yerin adına tescili yönünde eda davası açması ve bu konuların o dava sırasında incelenmesi mümkün iken, infaz kabiliyeti olmayan tesbit kararı istenmesinde hukukî yarar bulunmamaktadır. HMK’nın 114/h ve 115/2. maddeleri gereğince hukukî yarar dava şartlarındandır. O halde, mahkemece, dava şartı yokluğundan davanın reddine karar verilmesi” gereğine değinilmiştir.
Mahkemece bozma ilâmına uyulduktan sonra; davanın reddine ve davalı kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden 4.342,90.-TL nisbî vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından maktu vekâlet ücretine hükmedilmesi gerektiği iddiasıyla temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, zilyetliğin tesbiti istemine ilişkindir. Dava tespit davası niteliğinde olup bu tür davalarda harç ve vekâlet ücretinin maktu olarak hükmedilmesi gerektiği halde nispi vekâlet ücreti takdir edilmesi doğru değil ise de, bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün bu yönlerden düzeltilerek onanması gerekmiştir. Bu sebeple; hüküm fıkrasının 4 numaralı bendi kaldırılarak, bunun yerine, “4- Davalı kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden hüküm tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT"ne göre belirlenen 1500,00.-TL vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,” cümlesinin yazılması suretiyle düzeltilmesine ve 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla HUMK’nın 438/7. maddesine göre bu düzeltilmiş şekliyle ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 29/09/2015 günü oy birliğiyle karar verildi.