Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/6345 Esas 2016/10871 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 62/1, 50/1-a 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya içeriğine ve oluşa göre; sanığın 160.9 promil alkollü halde idaresindeki motosiklet ile seyretmekte olduğu sırada kendisiyle aynı istikamette seyreden mağdurların üzerinde bulunduğu motosiklete arkadan çarpması neticesinde her iki mağdur da basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandıkları ve yaralanmalarından dolayı sanıktan şikayetçi olmaları üzerine Adana Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 03.06.2014 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında taksirle yaralama suçundan dava açıldığı ve Adana 4. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 18.11.2014 tarih 2014/437 esas ve 2014/704 sayılı kararı ile sanığın mahkumiyetine dair kararın Dairemizce onanması karşısında, sanığın, tek bir eylemi ile trafik kazasına neden olması eyleminde trafik güvenliğini tehlikeye sokma ve taksirle yaralama suçlarının oluştuğu; ancak, TCK"nın “Trafik güvenliğini tehlikeye sokma” başlıklı 179. maddesinin 3. fıkrasında alkol veya uyuşturucu madde etkisiyle emniyetli bir şekilde araç sevk ve idare edemeyecek olan kişinin araç kullanma hâlinin suç olarak düzenlendiği, anılan maddede belirtilen suçun tehlike suçu olduğu, somut olayda ise iki kişinin yaralanmış olması nedeniyle zarar suçunun oluştuğu, tehlike suçunun meydana gelen netice ile zarar suçuna dönüşmüş olması ve mahkumiyetine karar verilmiş olması karşısında, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan hüküm kurulmasına yer olmadığına karar verilmesi gerekirken, bu suçtan da mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 27.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.