Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Sanığın beraatine karara yönelik temyiz talebinin reddine dair ek karar


Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatin mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz isteminin reddine dair ek karar müşteki vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Müştekinin Uluslarası İstinabe yoluya alınan ifadesindeki “müdahil davacı olarak duruşmaya katılmak istemiyorum” şeklindeki beyanı dolayısıyla katılma sıfatı bulunmadığını kabulle gerekçeli kararın kendisine tebliğ edilmeden 03.06.2015 tarihinde kesinleştirilmesinin ardından müşteki vekilinin 15.11.2016 tarihli dilekçe ile dosyaya vekaletname ibraz ettiği, 10.01.2017 tarihli dilekçe ile kararın kendilerine tebliğ edilmeden kesinleştirildiğini temyiz haklarından yoksun kaldıklarını taleple yargılamanın yenilenmesi talebinde bulunduğu, yargılamanın yenilenmesi şartlarını taşımayan dilekçe konusunun olağan yasa yolu başvurusu şeklinde değerlendirilerek katılma sıfatı bulunmayan müşteki vekilinin talebinin 10.02.2017 tarihli ek kararla reddine dair karar verildiği anlaşılmış ise de;
Müşteki vekilinin dosyaya sunduğu 15.11.2016 tarihli dilekçe ile karardan haberdar olduğu ancak yasa yolu başvurusunu 10.01.2017 tarihinde yaptığı, dolayısıyla 7 günlük temyiz süresinden sonra yapılan başvurunun süresinde olmadığı gözetilmeden katılma sıfatı olmadığından bahisle talebin reddine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, müşteki vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden 10.02.2017 tarihli ek kararın hüküm kısmındaki (1) ile numaralandırılan paragrafının hükümden çıkarılarak yerine “Müştekinin yokluğunda verilen karardan müşteki vekilinin dosyaya sunduğu 15.11.2016 tarihli dilekçe tarihinde haberdar olmasının ardından kararın müşteki vekili tarafından CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra 10/01/2017 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin REDDİNE,” ibaresinin eklenmek suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan ek karardaki hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.