Esas No: 2022/4891
Karar No: 2022/15101
Karar Tarihi: 27.09.2022
Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/4891 Esas 2022/15101 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanıkların dolandırıcılık suçundan hüküm giydiği ancak adli para cezasının ödenmediği ve hak yoksunluklarına hükmedilmemesi gerektiği belirtilen bir dava dosyasıdır. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararlarına atıfta bulunulmuş ve mahkemenin hükümleri onanmıştır. 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesiyle yapılan değişiklik, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarına hükmedilmemesi gerektiği belirtilerek, Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı hatırlatılmıştır.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
Sanıkların üzerine atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaştırma bürosuna tevdi edildiği ancak uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Dairemizce de benimsenen, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarihli, 2017/463 Esas ve 2018/20 Karar sayılı ve 23.01.2018 tarihli, 2015/962 Esas ve 2018/16 Karar sayılı ilamlarında da belirtildiği üzere; hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinde uygulanacak olan 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesinde, 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesiyle yapılan değişikliğin ve kasten işlenen suçlardan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan ve kazanılmış hakka konu edilemeyen 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarına hükmedilmemesi isabetsizliğinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmalarda ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanıklar tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezaların kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanık ... ve müdafisi ile sanık ... müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükümlerin ONANMASINA, 27.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
