Tehdit - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2015/23014 Esas 2018/2003 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet


Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, sanıklar ... ve ... hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karara karşı yapılan itirazın üst mahkeme tarafından incelenerek karara bağlandığı, sanıklar ... ve ... hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının itiraz değerlendirilmesinde inceleme dışı kaldığı, ancak bu hususta itiraz merciince karar verilebileceği anlaşılarak, sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik olarak dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,
1-Müştekinin beyanları ve dosya içeriğine göre, sanığın, temyiz incelemesi kapsamında olmayan diğer sanıklarla birlikte, iş bulmalarına aracılık yapması için müştekiye verdikleri paranın tahsiline yönelik olarak müştekiyi cebir ve tehdit kullanarak arabaya bindirdiklerinin iddia edildiği olayda, yönteme uygun olarak açılmış dava bulunmadığı gözetildiğinde, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun oluşup oluşmadığının takdiri için gerekli sürecin devam ettirilerek, kamu dava açılması halinde, sanığın aynı Kanunun 86/2. maddesi uyarınca mahkumiyet kararı aldığı yaralama eyleminin, anılan Kanunun 109/2. maddesi kapsamında kalıp kalmadığı da değerlendirilerek, sonucuna göre eylemlerin yalnızca anılan Kanunun 150. maddesi yollamasıyla 106/1-1 ve 86/2. maddeleri kapsamında kaldığının kabulü halinde; 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK’nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu, yaralama suçu yönünden ise, uzlaşma önerisinin yapıldığı tarihte 5271 sayılı CMK’nın 253/3. maddesinde engel bulunduğu gözetilerek, yeni düzenleme karşısında bu suç yönünden de uzlaşma önerisinde bulunulması gerektiği anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması;
2-Kabule göre de;
Sanık ve müdafiinin TCK’nın 231. maddesinin uygulanmasına yönelik olarak rızalarının bulunup bulunmadığı hususunda değişen beyanlarda bulunmaları da gözönüne alındığında, adli sicil kaydı bulunmayan sanığa hükmün açıklanmasının geri bırakılması müessesesi açıkça anlatıldıktan sonra muvafakati sorulmadan “sanık ve müdafiinin CMK nun 231/5 maddesinin uygulanmasını istemediği yönündeki açık beyanları nedeniyle uygulanmasına yer olmadığı” şeklindeki yerinde olmayan gerekçe ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’in temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeksizin HÜKÜMLERİN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 07/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.