Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2017/40 Esas 2020/2347 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki iflas davasının bozma ilamına uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
-K A R A R-
Davacı vekili, müvekkilince davalı aleyhine girişilen takibin iflas yoluna çevrildiğini, davalı tarafın borca itirazının haksız olduğunu ileri sürerek, itirazın kaldırılması ile davalının iflasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece konusuz kalan dava hakkında karar vermeye yer olmadığına dair verilen karar, taraf vekillerinin temyizi üzerine " mahkemece 2004/9927 Esas sayılı takip dosyasında yapılan borç hesaplanmasına göre takas işlemine esas davalı alacağının davacı alacağından daha fazla olduğu sonucuna varılmış ise de, bilirkişi aracılığıyla depo emri tarihi itibariyle davacı alacağı ile davalının takasa konu alacağının, taraflar arasındaki İcra Hukuk Mahkeme kararları, icra dosyaları dikkate alınarak, davacının işlemiş faize yönelik itirazları da cevaplandırılmak suretiyle tespitinin gerektiği" gerekçesiyle Dairemizce bozulmakla, mahkemece uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre; davaya konu takipte 800.000 DM alacaktan haricen tahsil edildikten sonra kalan 720.000 DM"den takasa konu 142.333,55 DM düşülüp, bu şekilde mahsup işlemi DM üzerinden yapılıp, Euro"ya çevrilmesi sonucu bulunan 295.356,16 Euronun TL bazındaki değeri olan 20.507,15 TL asıl alacak üzerinden takibin yürütülmesi gerektiği, 117,00 TL takip öncesi damga pulu, ihtiyati haciz masraf ve vekalet ücreti, 50.262,00 TL 30.06.2016 depo kararı tarihine kadar reeskont faiz hesabı, 2.567,00 TL tahsil harcı, 3.151,70 TL iflas vekalet ücreti ve 268.81 TL icra masrafı toplamı 76.891,66 TL"den borçludan tahsil edilen 5.383,36 TL düşüldükten sonra 71.508,30 TL"nin borçlu tarafından depo edilmesi gerektiği, 30.06.2016 tarihine göre hesaplanan depo emrinin usulünce tebliğine rağmen 7 günlük yasal süre içerisinde depo emrinin yerine getirilmediği gerekçesiyle, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazları incelenemeyeceğine göre, davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, kararın tebliğinden itibaren 10 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 30.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.