Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : CMK"nın 231/11. maddesi gereğince; TCK"nın 179/3 maddesi delaletiyle 179/2, 31/3, 62/1, 50/3. maddesi gereğince 50/1-a, 52/2-3. maddeleri gereği mahkumiyet


Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan, suça sürüklenen çocuğun mahkumiyetine ilişkin hüküm, suça sürüklenen çocuk müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan suça sürüklenen çocuk hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK"nın 179/3. maddesi delaletiyle 179/2, 31/3, 62/1, 50/3. maddesi gereğince 50/1-a, 52/2-3 maddeleri gereğince 320 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, 5395 sayılı Kanunun 23. maddesi uyarınca 3 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Ezine (Kapatılan) Sulh Ceza Mahkemesinin 04/06/2013 tarihli, 2013/33 esas, 2013/248 karar sayılı kararının 08/07/2013 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 28/07/2014 tarihinde TCK’nın 86/2 maddesinde tanımlanan kasten yaralama suçunu işlediği ve Ezine Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 21/04/2016 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Ezine Asliye Ceza Mahkemesinin 08/06/2016 tarihli, 2016/264 esas, 2016/549 karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Suça sürüklenen çocuk müdafisinin 14/06/2016 havale tarihli dilekçesi ile her iki suç hakkında temyiz talebinde bulunduğu, mahkemece 30/06/2016 tarihinde kasten yaralama suçundan doğrudan hükmedilen 1320 TL adli para cezasının miktar itibariyle kesin olduğundan bahisle bu suça ilişkin temyiz talebinin reddine dair ek karar verildiği, anılan ek kararın da 7 günlük süre içinde temyizi kabil olmasına karşın suça sürüklenen çocuk müdafinin herhangi bir temyiz talebinde bulunmadığı dolayısıyla bahsedilen suça dair temyiz incelemesi yapılmasına yer olmadığı anlaşılmakla, tebliğnamenin 1 numaralı paragrafında bu hususta ret öneren görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre suça sürüklenen çocuk müdafinin beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü güvenli sürüş yeteneğini ortadan kaldıracak şekilde 1,41 promil alkollü olarak araç kullanarak çift taraflı maddi hasarlı, yaralamalı trafik kazasına sebebiyet veren suça sürüklenen çocuk hakkında,
1-)Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.11.2018 tarihli ve 2016/6-986-2018/554 sayılı kararında vurgulandığı üzere, Çocuk Koruma Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkındaki Yönetmeliğin 20 ve 21. maddeleri ile 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununun 35. maddesi uyarınca; fiil işlendiği sırada 15-18 yaş grubu içerisinde bulunan suça sürüklenen çocuk hakkında sosyal yönden inceleme yaptırılmasının zorunlu olmadığı, ancak mahkemece sosyal inceleme raporuna gerek görülmediği takdirde gerekçesinin kararda gösterilmesinin zorunlu olduğunun gözetilmemesi,
Kabule göre de;
2-)Suç tarihinde 18 yaşından küçük olan suça sürüklenen çocuk hakkında tayin edilen seçenek tedbirin gereklerinin yerine getirilmemesi halinde, hapis cezasına çevrilerek hapis cezasının kısmen veya tamamen infazına karar verilmesi suretiyle 5275 sayılı Kanunun 106/4. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, suça sürüklenen çocuk müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 02/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.