MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet


Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanık hakkında, TCK"nın 32. maddesi bağlamında rapor aldırılmasını gerektirecek bir durum görülmediğinden tebliğnamedeki 1 numaralı bozma isteyen düşünceye; açılan iddianamedeki eylemler tek tek anlatıldığı, mağdurlarının farklı olmasının ayırma kararı verilmesi için yeterli olmadığı ve usul ekonomisi açısından da iddianame gibi yargılanması gerektiğinin gözetilmeden, ayırma kararı verilmesi yasaya aykırı ise de telafi imkanı bulunmadığından, tebliğnamedeki 3 numaralı bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak,
1-Sanığın dosya kapsamına göre, çeşitli zamanlarda değişik müştekilerin araçlarını aynı yöntemle çalıp bir süre gezdikten sonra terk ettiği ve savunmasında araba kullanma heveslisi olduğunu, o nedenle yaptığını beyan ettiğinin anlaşılması karşısında; sanığın eyleminin TCK"nın 146.maddesinde öngörülen kullanma hırsızlığı yönünden değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Mağdurun aracını 17.30-18.00 sıralarında evinin önünde gördüğüne, sabah 08.00 sıralarında ise yerinde bulmadığın ilişkin beyanı; güneşin olay tarihinde 16.31"de battığı, 06.44"te ise doğduğunun anlaşıldığı, sanığın savunmasında eylemi gerçekleştirdiği saate ilişkin bilgi vermediğinin anlaşılması karşısında, eylemin gece vakti işlendiğine dair delillerin neler olduğu gerekçeli kararda gösterilmeden TCK"nın 143.maddesinin uygulanması,
3-Kabule göre de; eylemin gece vakti gerçekleştirilmesi nedeniyle 5237 sayılı Kanun"un 143. maddesi ile yasal ve yeterli gerekçe gösterilmeden, üst sınırdan 1/3 oranında artırım yapılması,
4-5237 sayılı TCK"nın 142/2-d maddesinin alt sınırının 3 yıl olduğu gözetilmeden, temel cezanın 2 yıl 6 ay hapis cezası olarak belirlenmesi,
5-T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."in temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, sanığın CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış haklarının saklı tutulmasına, 13.12.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.