Yanlar arasında görülen tapu  iptali  ve  tescil,tazminat davası sonunda, yerel mahkemece, Seyhan  Belediyesi  hakkında  karar  verilmesine  yerolmadığına, diğer  davalılar yönünden  eski  hale  ihya  isteğinin  kabulü ile  Hazine  adına  tesciline ilişkin olarak verilen karar  davalı  Adana  Büyükşehir  Belediye  Başkanlığı vekili tarafından   yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi,  Tetkik Hakimi  raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;
Dava, imar işleminin iptali nedenine dayalı kök parselin ihyası suretiyle Hazine adına tescili,  mümkün olmadığı takdirde tazminat isteğine ilişkindir.
Mahkemece, Seyhan Belediyesi hakkında karar verilmesine yerolmadığına, diğer davalılar yönünden eski hale ihya isteğinin kabulü ile Hazine adına tesciline  karar  verilmiştir. 
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; çekişme konusu taşınmazın  ihdasen Hazine adına tescil edildiği ve Seyhan Belediyesince başka bir çok parselle birlikte  imar düzenlemesine tabi tutulduğu, bilahare  Adana Büyükşehir Belediyesi tarafından  aynı alanda imar düzenlemesi yapıldığı,  dava konusu yerin yargılama sırasında yeni kurulan  Çukurova Belediyesi sınırları içinde kalması üzerine anılan Belediyenin de davaya dâhil edildiği görülmektedir.
Bilindiği üzere; imar şuyulandırmasının dayanağı olan idari işlemin iptal edilmesi ile sicilin dayanıksız kalacağı ve TMK"nın 1025. maddesi hükmü uyarınca yolsuz tescil durumuna düşeceği açıktır. Bu durumda; dayanıksız kalan (illetten mücerret) kaydın  iptali ile  kadastral parselin geometrik ve hukuki durumunun ihyası şeklinde karar verilmesi gerekeceği kuşkusuzdur.
Somut olaya gelince; mahkemece yapılan inceleme, araştırma ve uygulamanın hüküm kurmaya elverişli olduğunu söylebilme olanağı yoktur.
Şöyle ki; tüm aşamalarda dava konusu yerin Seyhan Belediyesi"nin 38 nolu imar uygulaması içinde kaldığının bildirildiği, uygulama neticesinde alınan teknik bilirkişi raporunda ise taşınmazın Seyhan Belediyesinin yapmış olduğu 37 nolu imar uygulama sahası içinde kaldığının saptandığı,  itiraz üzerine düzenlenen  ek raporda ise 2007 yılında yapılan  38 nolu imar uygulaması içinde kaldığının  belirtildiği, ne var ki taşınmazın Seyhan Belediyesinin hangi imar düzenlemesi kapsamında kaldığı kuşkuya yer bırakmayacak şekilde kesin olarak  belirlenmeden  sonuca gidildiği görülmektedir.
Hal böyle olunca;  imar düzenlemesi konusunda uzman harita mühendisi olan üç kişilik bilirkişi heyeti ile birlikte mahallinde yeniden keşif yapılarak, çekişme konusu taşınmazın Seyhan Belediyesinin hangi imar düzenlemesi içinde kaldığının  duraksamaya yer bırakmayacak şekilde saptanması, taşınmazın 38 nolu imar uygulaması kapsamında kaldığının belirlenmesi halinde, anılan imar uygulamasının  idari yargı yerinde iptal edilmediği gözetilerek davanın reddedilmesi gerektiğinin düşünülmesi,  soruşturmanın eksiksiz tamamlanarak  varılacak sonuç çerçevesinde  bir karar verilmesi gerekirken  eksik inceleme ile yetinilerek  yazılı olduğu üzere karar verilmiş olması doğru değildir.
Kabule göre de; taraflar arasında mülkiyet ihtilafı bulunmayıp, davadaki istek kamusal tasarruftan kaynaklanan sicil kaydının düzeltilmesine ilişkin bulunduğundan hüküm altına alınması gerekli karar ilam harcı ile avukatlık ücretinin maktu olması gerekirken nispi olarak tayin edilmiş olması doğru olmadığı gibi, çekişmeye konu imar uygulamalarının önce Seyhan Belediyesi daha sonra da Adana Büyükşehir Belediyesi tarafından gerçekleştirildiği ve her iki uygulamanın da idari yargı yerinde iptal edildiği, yargılama sırasında dava konusu taşınmazın bulunduğu alanın yeni kurulan Çukurova Belediyesi sınırları içerisine alındığı ve halefiyet ilkesi gereği Seyhan Belediyesi"nin işleminden Çukurova Belediyesi"nin sorumlu olduğu gözetilerek  yargılama giderleri ile bu giderlerden sayılan avukatlık ücretinden Adana Büyükşehir Belediyesi ile Çukurova Belediyesi"nin birlikte sorumlu tutulmaları gerekirken yalnızca Adana Büyükşehir Belediyesinin  sorumlu tutulmuş olması da doğru değildir.
Davalı Adana Büyükşehir Belediye Başkanlığı vekilinin  temyiz itirazları belirtilen nedenlerle yerindedir. Kabulüyle, hükmün  (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK."nın 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,  07.02.2013  tarihinde oybirliğiyle karar  verildi.