9. Ceza Dairesi Esas No: 2020/2688 Karar No: 2020/2385 Karar Tarihi: 01.12.2020
Tefecilik yapmak - 5464 sayılı Kanuna aykırılık - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2688 Esas 2020/2385 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık hakkında tefecilik suçu ve gerçeğe aykırı harcama belgesi düzenleme suçundan ayrı ayrı mahkumiyet hükmü kurulmuş ancak aynı fiilden iki ayrı mahkumiyet verilemeyeceği için kanuna aykırı olduğu belirtilmiştir. Ayrıca sanığın adli para cezasına da hükmedilmesi gerektiği ancak gözden kaçırıldığı belirtilirken, TCK'nın 53. maddesiyle ilgili iptal kararının değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır. 5320 sayılı Yasaya göre hükümlerin bozulması gerektiği karara bağlanmıştır. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: TCK'nın 241. maddesi tefecilik suçunu, 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. maddesi gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenlenmesini düzenlemektedir. Ayrıca Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesiyle ilgili iptal kararı da kararda değinilmektedir.
9. Ceza Dairesi 2020/2688 E. , 2020/2385 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi Suç : Tefecilik yapmak, 5464 sayılı Kanuna aykırılık Hüküm : Her iki suçtan ayrı ayrı mahkumiyet
Dosya incelenerek, gereği düşünüldü: Gerekçeli karar başlığında sanığın isminin iki kez yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım hatası kabul edilmiştir. Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak; Sanık hakkında, hem TCK"nın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunun hem de 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanununun 36. maddesinde düzenlenen gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme suçunun oluştuğundan bahisle iki suçtan ayrı ayrı mahkumiyet hükmü kurulmuş ise de; aynı fiilden iki ayrı mahkumiyet verilemeyeceğinden TCK"nın 44. maddesinde düzenlenen fikri içtima hükmü gözetilerek 5464 sayılı Kanunun 36. maddesi gereğince bu Kanuna muhalefetten dolayı karar verilmesine yer olmadığına karar verilmemesi, TCK"nın 241. maddesi uyarınca tefecilik suçundan hapis cezasına mahkumiyetin yanında, aynı madde uyarınca adli para cezasına da hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı TCK"nın 53. maddesiyle ilgili iptal kararının değerlendirilmesi lüzumu, Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 01/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.