Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/39763 Esas 2022/15409 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
...


Dosya kapsamına göre, Kırıkhan Cumhuriyet Başsavcılığının 16.08.2012 tarihli, 2011/385 Soruşturma ve 2012/1021 Esas sayılı iddianamesi ile sanık ... ve temyiz dışı sanık ... haklarında 5237 sayılı TCK‘nin 157/1. maddesi kapsamında yer alan “dolandırıcılık“ suçundan açılan kamu davasında, Kırıkhan 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 08.04.2014 tarihli, 2013/156 Esas ve 2014/165 Karar sayılı ilamı ile atılı suçtan sanıkların mahkûmiyetlerine karar verildiği ve bu kararın sanık yönünden 10.07.2014 tarihinde temyiz edilmeden kesinleştiğinin belirtildiği, buna karşılık diğer sanık ... yönünden dosyanın temyiz incelemesi için Yargıtay‘a gönderildiği; sanık yönünden kararın infazı devam ederken, İskenderun Cumhuriyet Başsavcılığının 16.12.2016 ve 20.12.2016 tarihli uzlaşma hususunda uyarlama yapılması talepli yazıları üzerine, Mahkemenin 19.12.2016 ve 20.12.2016 tarihli ek kararları ile infazın durdurulmasına ve dosyanın uzlaştırma işlemleri için uzlaştırma bürosuna gönderilmesine karar verildiği, 20.02.2017 tarihli uzlaştırma raporuna göre de sanığın 02.05.2017 tarihine kadar “edimin yerine getirilmesi“ şartına bağlı olarak uzlaşmanın sağlandığının bildirilmesine karşın, Mahkemece bu süre beklenmeden dosyanın ele alındığı ve 14.04.2017 tarihli ek kararla “edimsiz bir şekilde uzlaşmanın sağlandığından“ bahisle sanık hakkında düşme kararı verildiği, bu kararın Cumhuriyet savcısı tarafından istinaf edilmesi nedeniyle, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesinin 22.12.2017 tarihli, 2017/1995 Esas ve 2017/2676 Karar sayılı ilamı ile kararın itiraz yasa yoluna tabi olduğunun belirtilmesi üzerine, merci Kırıkhan Ağır Ceza Mahkemesinin 02.03.2018 tarihli ve 2018/30 D.İş sayılı kararı ile edimin yerine getirilmesi şartıyla sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesi gerektiğinden bahisle itirazın kabul edilmesi sonrası, dosyanın Mahkemenin 2018/362 Esas sırasına kaydedildiği ve sanık hakkında yeniden yargılama yapılarak, 15.01.2021 tarihli, 2018/362 Esas ve 2021/14 Karar sayılı karar ile sanığın dolandırıcılık suçundan cezalandırılmasına karar verildiği ve iş bu kararın temyiz edildiği anlaşılmış ise de;
Kesinleşen hükmün infazı aşamasında uzlaşma kapsamına alındığı belirtilip uyarlama yargılaması talebi üzerine duruşma açılarak yeniden yapılan yargılama neticesinde uzlaşılamaması sebebiyle verilen kararların, 5275 sayılı Kanun’un 98 ve 101/3. maddesi uyarınca itiraz yasa yoluna tâbi olup temyizi mümkün kararlardan olmadığı; bununla birlikte UYAP üzerinden yapılan incelemede, Yargıtay (kapatılan) 15. Ceza Dairesinin 25.12.2017 tarihli, 2017/26565 Esas ve 2017/29002 Karar sayılı ilamı ile uzlaştırma yönünden uyarlama yargılaması yapılması talep edilen Mahkemenin 08.04.2014 tarihli, 2013/156 Esas ve 2014/165 Karar sayılı kararının hem diğer sanık ..., hem de usulsüz tebligat nedeniyle temyiz istemi kabul edilen sanık ... yönünden incelenerek, “uzlaştırma hükümlerinin uygulanması“ gerekçesiyle bozulmasına karar verildiğinin belirlenmesi karşısında, henüz kesinleşmeyen hükme yönelik yapılan uyarlama yargılamasına ilişkin işlemlerin ve Mahkemenin 19.12.2016 ve 20.12.2016 tarihli ek kararları ile sanığın dolandırıcılık suçundan mahkûmiyetine ilişkin 15.01.2021 tarihli 2018/362 Esas ve 2021/14 Karar sayılı kararının HUKUKEN YOK HÜKMÜNDE olduğu ve temyizi kabil hüküm niteliğinde bulunmadığı anlaşıldığından, dosyanın mahalline İADESİNE, 03.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.