Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/1452 Esas 2022/2390 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ANKARA 2. FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi'nce verilen 19.02.2014 gün ve 2013/207-2014/47 sayılı kararı onayan Daire'nin 02.03.2020 gün ve 2019/4012 -2019/2214 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, bazı noksanlıkların ikmali için mahalline geri çevrilen dosyanın eksikliklerin giderilmesinden sonra iade edildiği anlaşılmakla dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 43. sınıfta "end hotels group" ibareli, 2012/54718 sayılı marka tescil başvurusunun Markalar Dairesi tarafından dava dışı şirkete ait "end yemek catering" ibareli marka mesnet alınarak 556 sayılı KHK'nın 7/b maddesi uyarınca reddedildiğini, ret kararının kaldırılması amacıyla itirazda bulunduklarını, ancak itirazın YİDK'nın 2013/M-3693 sayılı kararıyla reddedildiğini, başvuru konusu işaretle redde mesnet alınan marka arasında ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunmadığını, bu farklılıkların işaret ve redde mesnet markaları ayırt edilemeyecek derecede benzerlikten çıkardığını ileri sürerek, başvurularının reddine dair YİDK kararının iptaline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı TPMK vekili, başvuru konusu işaretle redde mesnet alınan markaların END esas ve ayırt edici unsurlu olduklarını, aynı hizmetleri içerdiklerini, "hotels group" ve "yemek catering" ibarelerin markalarda yapılacak işleri gösteren yardımcı unsur konumunda bulunduklarını, marka ve başvuru konusu işaretin görsel, sescil ve anlamsal olarak bıraktığı izlenim itibarı ile ortalama tüketicileri iltibasa düşürebilecek derecede benzer olduklarını, bunun ilk bakışta ve açık olarak görüldüğünü, çünkü başvuru ile redde mesnet markaların "END" ifadesi itibariyle de dikkat çekici seviyede benzer olduklarını, davacı başvurusunun konusu olan işaretin mutlak red nedenininde etkilenmeksizin tescilinin mümkün olmadığını, ret kararının hukuka uygun olduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece davanın reddine dair verilen karar davacı vekilinin temyizi üzerine Dairemizce onanmıştır.
Bu kez davacı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dava, davacının marka başvurusunun mülga 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi uyarınca reddine yönelik YİDK kararının iptaline ilişkindir.
Başvurunun KHK’nın 7/1-b maddesi uyarınca mutlak ret nedenine dayalı olarak reddedilmesi için başvuru konusu markanın tescil kapsamı ile redde mesnet markanın tescil kapsamının aynı veya aynı türde olması, işaretlerin ise aynı veya ayırt edilemeyecek derecede benzer olması gerekmektedir.
Somut olayda davacının 2012/54718 sayılı “end hotels group” ibareli 43. sınıftaki "Yiyecek ve içecek sağlanması hizmetleri; Geçici konaklama hizmetleri (gündüz bakımı (kreş) hizmetleri dahil); Hayvan bakım evleri hizmetleri’’ni içeren marka başvurusu, yine 43. sınıftaki hizmetleri içeren 18.08.2006/40373 sayılı "end yemek catering" ibareli marka mesnet alınarak KHK’nın 7/1-b maddesi uyarınca reddedilmiştir. Oysa, somut olayda başvuru ile redde mesnet marka arasında ayniyet olmadığı gibi, ilk bakışta ayırt edilemeyecek düzeyde benzerlik de bulunmamaktadır. Mahkemece, 556 sayılı KHK'nin 8/1-b maddesi uyarınca yapılabilecek olan iltibas değerlendirmesinin KHK'nin 7/1-b bendi anlamında mutlak red sebebi kapsamında yapılamayacak olması nedeniyle davanın kabulü ile başvurunun reddine dair YİDK kararının iptaline karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile davanın reddine karar verilmesi doğru olmamış, davacı vekilinin karar düzeltme isteminin kabulü ile Dairemizin 02.03.2020 tarih 2019/4012 Esas ve 2020/2214 Karar sayılı onama ilamının kaldırılması ile kararın davacı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeplerle davacı vekilinin karar düzeltme isteminin kabulü ile Dairemizin 02.03.2020 tarih 2019/4012 Esas ve 2020/2214 Karar sayılı onama ilamının kaldırılarak, kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin, temyiz ilam ve karar düzeltme harçlarının isteği halinde karar düzeltme isteyen davacıya iadesine, 24/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.