Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/1176 Esas 2022/15413 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
...


1-Sanığın ... ve ... sayılı sahte plakaları kullanmak suretiyle resmi belgede sahtecilik suçunu işlediğinin iddia ve kabul olunduğu olayda; belgede sahtecilik suçlarında aldatma yeteneğinin bulunup bulunmadığının takdirinin mahkemeye ait olması nedeniyle, suça konu belgeler duruşmaya getirtilerek incelenmek suretiyle özelliklerinin duruşma tutanağına yazılması, denetime olanak verecek şekilde dosya içerisine konulması, aldatma yeteneğine sahip olup olmadığının gerekçeli kararda tartışılması gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve değerlendirme sonucunda sanık hakkında mahkûmiyet hükmü kurulması,
2-Kabule göre de;
a)5237 sayılı TCK'nin 43. maddesine göre "Bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi ya da aynı suçun birden fazla kişiye karşı tek bir fiille işlenmesi" durumunda zincirleme suç hükümlerinin uygulanması mümkün olup, aynı anda işlenen eylemlerde zincirleme suça ilişkin hükümlerin uygulanma olanağı bulunmadığı anlaşılmakla; somut olayda, dosya kapsamına göre suça konu plakaların değişik zamanlarda düzenlendiklerine ilişkin bir tespitin bulunmaması nedeniyle, sanık hakkında tek bir resmi belgede sahtecilik suçundan hüküm kurulması gerektiği ve birden çok sahte belgenin düzenlenmesi/kullanılması olgusunun TCK'nin 61. maddesi uyarınca temel cezanın belirlenmesi sırasında dikkate alınabileceği gözetilmeden, TCK‘nin 43/1. maddesi uyarınca artırım yapılması suretiyle fazla ceza tayini,
b)Adli Emanetin 2014/11553 sırasında kayıtlı suça konu plakaların dosyada delil olarak saklanması yerine, TCK‘nin 54. maddesi uyarınca müsaderesine karar verilmesi,
c)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 03.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.