Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2013/1094 Esas 2014/15367 Karar Sayılı İlamı

Tebliğname No : 10 - 2012/152342
MAHKEMESİ : Ayaş(Kapatılan) Sulh Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 14/03/2012
NUMARASI : 2011/180 (E) ve 2012/66 (K)
SUÇLAR : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak, hakaret

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1- Sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan kurulan hükme ilişkin temyizde,
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.03.2012 tarihli ve 2011/785-2012/101 sayılı kararında açıklandığı üzere; "kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma" suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen "tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına" ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, itiraz kanun yoluna tabi olduğu, yapılan başvurunun mahallinde bu doğrultuda değerlendirilmesinin gerekli bulunduğu,
Anlaşıldığından, sanık F.. Ç.."in tebliğnameye uygun olarak, temyiz davası isteği hakkında bir KARAR VERMEYE YER OLMADIĞINA,
2- Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan hükme yönelik temyize gelince,
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
a- Tanıklar E.. G.. ve M.. Ç.."in anlatımlarının birbirleriyle çelişkili olması karşısında, CMK’nın 59/2, 212/2. maddeleri uyarınca anlatımlar arasındaki çelişkinin giderilmeye çalışılması, giderilemediği takdirde yöntemince irdelenip hangi anlatıma hangi nedenle üstünlük tanındığı tartışılarak, sonucuna göre sanığın hukuksal durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmemesi,
b- Mahkeme tarafından hakaret olarak kabul edilen sözlerin ve hükme esas alınan kanıtların nelerden ibaret olduğu açıklanıp tartışılmadan, yetersiz gerekçeyle mahkumiyet kararı verilmesi,
c- TCK"nın 62. maddesinin uygulanması sırasında, cezanın 1 yıl 2 ay 17 gün adli para cazesi yerine 1 yıl 2 ay 18 gün adli para cezası olarak belirlenip, sonuç ceza 8740 TL yerine 8760 TL olarak fazla belirlenmesi,
Kanuna aykırı ve sanık F.. Ç.."in temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnamedeki onama düşüncesinin reddiyle HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 07/05/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.