Suça sürüklenen çocuklar ... ile ... haklarında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan yapılan yargılama sonucunda, beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan mahkumiyetlerine dair İstanbul Anadolu Çocuk Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 29.03.2013 gün ve 2010/260 Esas, 2013/95 Karar sayılı hükümlerin suça sürüklenen çocuk ... ile suça sürüklenen çocuklar müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 19.03.2018 gün ve 2015/521 Esas, 2018/2011 Karar sayılı ilamı ile bozma yönündeki kararıyla ilgili olarak mahkemesince direnme kararı verilerek kurulan 24.10.2018 gün ve 2018/167 Esas, 2018/390 Karar sayılı hükümlerin suça sürüklenen çocuklar ve müdafileri ile Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı vekili tarafından temyiz edilmesi nedeniyle Dairemize gönderilen dosya 02.12.2016 günlü, 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 24.11.2016 günlü, 6763 sayılı kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. maddenin iki ve üçüncü bentlerine istinaden incelendi.
İlk derece mahkemesinde yapılan yargılamada davadan haberdar edilmeyen bakanlık vekili, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 02.04.2019 tarihli eksikliği giderme yazısı gereğince yokluğunda verilen gerekçeli kararın tebliğinin ardından süresinde temyiz talebinde bulunmuş ise de, 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükümleri temyize hakkı bulunmadığından vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca Reddine karar verildikten sonra gereği görüşüldü:
Dairemizin 19.03.2018 gün ve 2015/521 Esas, 2018/2011 sayılı bozma Kararı usul ve kanuna uygun olup İstanbul Anadolu Çocuk Ağır Ceza Mahkemesince anılan ilama yönelik kurulan 24.10.2018 gün ve 2018/167 Esas, 2018/390 Karar sayılı direnme ilamında belirtilen gerekçeler yerinde görülmediğinden Reddiyle, 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. maddenin üçüncü bendine istinaden anılan direnme kararıyla ilgili hüküm kurulmak üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulunca incelenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 25.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.