Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/5687 Esas 2022/6054 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Kınık Asliye Ceza Mahkemesi

SUÇ : Neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Kınık Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.07.2014 tarihli ve 2013/95 Esas, 2014/214 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 4 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunlukların karar verilmiştir.
2. Kınık Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.07.2014 tarihli ve 2013/95 Esas, 2014/214 Karar sayılı kararının, sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay (birleşen) 3. Ceza Dairesinin, 25.04.2017 tarihli ve 2016/10247 Esas, 2017/5191 Karar sayılı ilâmıyla;
"a)Katılan Şükrü’nün İzmir-Kınık TSM Birimi tarafından düzenlenen “çehrede uzun aksı 2 cm. olan parçalı kanamalı kesi, alında sol tarafta sol dış ucundan açık şekilde yukarı uzanan 1 cm. çizgi şeklinde lezyon, basit tıbbi müdahale ile iyileşir, yüzde kısmen sabit ize neden olur” şeklindeki olay tarihli adli raporundaki bulgulara göre; mağdura air tüm tedavi evraklarının ve adli raporların temin edilip en yakın Adli Tıp Şube Müdürlüğüne gönderilmek suretiyle, 5237 sayılı TCK'nin 86. ve 87. maddelerinde belirlenen ölçütlere göre ve mağdurun yaralanmasının sabit ize neden olup olmadığı hususunda rapor aldırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
b)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,"
Nedenleriyle bozulmasına ve 1412 sayılı Kanun'un 326 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca sonuç ceza miktarı bakımından sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına karar verilmiştir.
3. Kınık Asliye Ceza Mahkemesinin, 22.12.2020 tarihli ve 2019/106 Esas, 2020/498 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, 87 nci maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi ve aynı maddenin son cümlesi, 62 nci maddesinin birinci fıkrası uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilerek 1412 sayılı Kanun'un 326 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca sonuç ceza miktarı bakımından sanığın kazanılmış hakkının korunması suretiyle neticeten 4 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına; ancak, hükmolunan kısa süreli hapis cezasının 5237 sayılı Kanun'un 50 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi ve 52 nci maddesinin ikinci ve dördüncü fıkraları uyarınca 4.800,00 TL adlî para cezası ile cezalandırılmasına ve taksitlendirmeye karar verilmiştir.
4. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 12.05.2022 tarihli ve 2022/28420 sayılı, onama görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdi edilmiştir.
II. GEREKÇE
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15.11.2018 tarihli ve 2018/17-339 Esas, 2018/536 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere, hüküm tarihinde Bergama M Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olarak bulunan ve duruşmalardan bağışık tutulma talebi de bulunmayan sanık, hüküm duruşmasına getirtilmeden ya da Sesli ve Görüntülü Bilişim Sistemi (SEGBİS) sistemi aracılığıyla duruşmada hazır edilmeksizin hakkında mahkûmiyet hükmü kurulması suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin Ludi/İsviçre, B. No: 12433/86, 15.06.1992, §§ 49-50; Artico/İtalya, B. No: 6694/74, 13.05.1980 § 33; Sejdovic/İtalya, B. No: 56581/00, 01.03.2006 § 81 kararlarında belirtildiği üzere savunma hakkı kısıtlanarak Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36 ncı maddesine, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6 ncı maddesine ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 196 ncı maddesine aykırı davranılması, hukuka aykırı bulunmuştur.
III. KARAR
Başkaca yönleri incelenmeyen Kınık Asliye Ceza Mahkemesinin, 22.12.2020 tarihli ve 2019/106 Esas, 2020/498 Karar sayılı kararının, gerekçe bölümünde açıklanan nedenle 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 04.07.2022 tarihinde karar verildi.