Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/5455 Esas 2022/6062 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Alaşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.06.2016 tarihli ve 2014/521 Esas, 2016/565 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 58 inci maddesinin altıncı fıkrası uyarınca 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
2. Alaşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.06.2016 tarihli ve 2014/521 Esas, 2016/565 Karar sayılı kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay (birleşen) 3. Ceza Dairesinin, 01.12.2020 tarihli ve 2020/14894 Esas, 2020/17691 Karar sayılı ilâmıyla;
"1) Sanığın yargılama konusu eyleminin, 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesi kapsamında yer alan “Basit Kasten Yaralama” suçuna ilişkin olduğu, bahse konu eylem yönünden öngörülen ceza miktarının “dört aydan bir yıla kadar hapis veya adli para cezası”na ilişkin olduğu anlaşılmakla; 17/10/2019 tarih ve 7188 sayılı Kanun’un 24. maddesi ile yeniden düzenlenen 5271 sayılı CMK’nin 251/1. maddesine göre, “Asliye ceza mahkemesince, iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir.” şeklindeki hükme, 7188 sayılı Kanun’un 31. maddesinde yer alan geçici 5/1-d. maddesi ile “01/01/2020 tarihi itibariyle kovuşturma evresine geçilmiş, hükme bağlanmış veya kesinleşmiş dosyalarda seri muhakeme usulü ile basit yargılama usulü uygulanmaz.” şeklinde sınırlama getirilmiş ise de Anayasa Mahkemesinin, 19/08/2020 tarih ve 31218 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan, 25/06/2020 tarihli, 2020/16 Esas ve 2020/33 Karar sayılı iptal kararı ile “...kovuşturma evresine geçilmiş...” ibaresine ilişkin esas incelemenin aynı bentte yer alan “...basit yargılama usulü...” yönünden Anayasaya aykırı olduğuna ve iptaline karar verildiği, böylece “kovuşturma evresine geçilmiş basit yargılama usulü uygulanabilecek dosyalar yönünden iptal kararı” verildiği anlaşılmakla; her ne kadar Anayasa Mahkemesi kararları geriye yürümez ise de CMK’de yapılan değişikliklerin derhal uygulanması ilkesi geçerli olsa da iptal kararının sonuçları itibariyle Maddi Ceza Hukukuna ilişkin olduğu, zira CMK’nin 251/3. maddesinde “Basit yargılama usulü uygulanan dosyalarda sonuç ceza dörtte bir oranında indirilir” şeklindeki düzenleme gereği maddi ceza hukuku anlamında sanık lehine sonuç doğurmaya elverişli olduğundan, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Büyük Dairesinin (Scoppola v İtalya (No: 3 – GC), No: 126/05, 22 Mayıs 2012) kararında belirtildiği üzere, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Kanunsuz ceza olmaz” başlıklı 7. maddesi, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın “Suç ve cezalara ilişkin esaslar” başlıklı 38. maddesi ile 5237 sayılı TCK'nin 7. ve 5271 sayılı CMK’nin 251. maddeleri uyarınca dosyanın “Basit Yargılama Usulü” yönünden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2) Sanık hakkında katılanı basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralama suçundan hüküm kurulurken kanun maddesinin 5237 sayılı TCK'nin 86/2. maddesi yerine TCK'nin 86/1. maddesi olarak gösterilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
3) Kasti suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,"
Nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.
3. Alaşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 25.11.2021 tarihli ve 2021/2 Esas, 2021/1129 Karar sayılı kararı ile basit yargılama usûlünün uygulanmasına takdiren yer olmadığına karar verilerek sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 58 inci maddesinin altıncı fıkrası uyarınca 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz sebepleri;
1. Sanık hakkında, 5237 sayılı Kanun'un 25 inci maddesinin birinci fıkrası kapsamında meşru savunma hükmünün uygulanması gerektiğine,
2. Vesaire,
İlişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Sanığın, katılanın eski kiracısı olduğu ve katılanın sanıktan kira alacağının bulunduğu, olay günü caddede yürürlerken karşılaştıkları ve katılanın, sanıktan olan alacağını istediği, bu nedenle aralarında tartışma yaşandığı, tartışmanın kavgaya dönüştüğü, kavga esnasında sanığın, katılanın boğazını sıkarak iteklediği, buna karşılık katılanın da sanığa yumrukla vurduğu ve her ikisinin de basit bir tıbbî müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandıkları anlaşılmıştır.
2. Sanığın, üzerine atılı suçlamayı tevil yoluyla ikrar ettiği belirlenmiştir.
3. Sanığın eylemi neticesinde katılanda meydana gelen yaralanmaya ilişkin olarak; Alaşehir Devlet Hastanesince tanzim olunan, 10.08.2014 tarihli; "Sağ el dorsumunda 2 cm.'lik yara, sağ göz iç kısımdan burun köküne uzanan 1-1,5 cm.'lik yüzeysel sıyrık, sol zigomada 4 cm.'lik ödem ve ekimoz, sol ayak ve dizde yüzeysel sıyrıklar, sağ el 4. parmak dorsalde ... ... ... , basit tıbbi müdahale ile giderilebilir." görüşünü içerir kesin adlî muayene raporu dava dosyasında mevcuttur.
4. Sanığın da katılan tarafından, sağ kulak üst kısmında 1 cm.'lik kesi nedeniyle basit tıbbi müdahale ile giderilebilir ölçüde yaralandığı, Alaşehir Devlet Hastanesince tanzim olunan, 10.08.2014 tarihli kesin adlî muayene raporu ile sabittir.
5. Tanık B.U.'nun aşamalarda istikrarlı anlatımlarda bulunduğu belirlenmiştir.
6. Mahkemece, Hukukî Süreç başlığı altında (2) numaralı paragrafta bilgilerine yer verilen Yargıtay bozma ilâmına uyulmasına karar verilerek gereklerinin yerine getirildiği belirlenmiştir.
IV. GEREKÇE
A. Meşru Savunma Yönünden
Sanık her ne kadar önce katılanın kendisinin karın bölgesine yumruk attığını, bu nedenle katılanı iteklediğini savunmuş ise de katılan beyanı ile tanık B.U.'nun anlatımları ve katılan ile sanık hakkında tanzim olunan adlî muayene raporlarında belirtilen yaralanmaların adedi ve vücut bölgeleri karşısında sanığın sadece kulak kısmında yaralanmanın bulunması, karın bölgesinde yaralanma bulunduğuna dair sanığın soyut iddiası dışında herhangi bir somut delilin yokluğu karşısında olayda ilk saldırının sanıktan geldiğinin anlaşılması nedeniyle sanığın eyleminin meşru savunma hükmü kapsamında bulunmadığı belirlendiğinden, hükümde bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.
B. Vesaire Yönünden
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfının ve yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Alaşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 25.11.2021 tarihli ve 2021/2 Esas, 2021/1129 Karar sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 04.07.2022 tarihinde karar verildi.