Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2010/7877 Esas 2010/8869 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 20.05.2009 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı tesisi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 30.03.2010 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

_K A R A R_

Dava, davacının hissedarı bulunduğu 169 ada 71 parsel numaralı taşınmaz yararına, davalıya ait 169 ada 55 parsel numaralı taşınmazdan geçit hakkı tesisine ilişkindir.
Davalı davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, 71 parsel yararına davalıya ait 55 parsel numaralı taşınmaz üzerinden 02.11.2009 tarihli fen bilirkişi rapor ve krokisinde sarı renkle gösterilen 1 numaralı güzergahtaki toplam 136,81 m2’lik kısımdan, geçit hakkı kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü davalı temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan deliller ve dosya içeriğine göre davalının diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2- Somut olayda, geçit hakkı tesisine karar verilen 169 ada 55 parsel numaralı taşınmaz tapuda tarla vasfı ile kayıtlı olup, mahkemece yapılan 27.10.2009 tarihli keşifte taşınmazın niteliğine göre ziraat bilirkişisinin görüşüne başvurulmaksızın, hükme dayanak yapılan 02.11.2009 günlü fen bilirkişi raporu ve anlaşılamayan hesaplama ile geçit bedeli tespit edilip, hüküm tesis edilmiştir.
Mahkemece; ziraat bilirkişinin de bulunduğu bilirkişi heyeti ile mahallinde yeniden keşif yapılarak geçit tesisine karar verilen sarı renkle gösterilen 1 numaralı geçit güzergahın miktarı ile objektif kriterler esas alınarak saptanacak geçit bedeli belirlenip, bilirkişilerden bu hususlarda denetime elverişli rapor alınarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ve çelişkili bilirkişi raporuna dayanılarak hüküm tesisi doğru bulunmadığından hükmün bozulması gerekmiştir.
Bu husustan ayrı olarak geçit bedelinin yükümlü taşınmaz malikine ödenmesine karar verilmesi gerekirken infazda tereddüt yaratır şekilde davacıya ödenmesi şeklinde hüküm tesisi de doğru olmamıştır.
Kabule göre de; geçit hakkı tesisine ilişkin davalarda kural olarak yükümlü taşınmaz malikleri dava açılmasına neden olmazlar. Davacı yasadan kaynaklanan hakkını kullanarak geçit istediğinden ve bu talep üzerine geçit kurulan taşınmaz malikleri yükümlü kılındıklarından geçit davalarında harç ve yargılama giderinin davacı üzerinde bırakılması gerekir. Dairemizin yerleşik uygulamasına aykırı olarak harç ve yargılama giderinin davacı üzerinde bırakılacak yerde 55 parsel maliki davalı ...’a yükletilmesi de yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalının diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bent uyarınca kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, 20.09.2010 gününde oybirliği ile karar verildi.