Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/7976 Esas 2022/2529 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki dava sonucu mahkemece verilen 10.10.2013 gün ve 2012/254-2013/325 sayılı hükmün (kapatılan) Yargıtay 19. Hukuk Dairesince 17.12.2014 gün ve 2014/12798-2014/18263 sayılı ilamla bozulması üzerine yukarıda tarih ve sayısı belirtilen direnme kararına ilişkin dava dosyası 02.12.2016 tarih ve 6763 sayılı Yasa'nın 43 ve geçici 4/1. maddesi uyarınca dosya Dairemize gönderilmiş olmakla, dosyadaki kağıtlar okundu gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalılardan Mais A.Ş.’nin Türkiye distribütörü diğer davalının yetkili satıcısı bulunduğu aracın müvekkilince satın alındığını, aracın ciddi bir şekilde sağ yöne çektiğinin görülmesi üzerine aynı gün davalılardan Sarılar Ltd. Şti.'ne bırakılmış ise de arızanın ne olduğu bildirilmediği gibi, onarımının da gerçekleştirilmediğini, halen davalıya ait serviste bulunduğunu, aracın ayıplı olması nedeniyle müvekkilinin araçtan yararlanamamasının süreklilik kazandığını belirterek, aracın ayıpsız misli ile değiştirilmesini, bunun mümkün olmaması halinde araç bedelinin iadesini ve ayrıca aracın çalıştırılmamasından dolayı mahrum kalınan gelir kaybına karşılık şimdilik 1.000,00 TL’nin dava tarihinden itibaren işleyecek ticari faiziyle birlikte davalılardan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekilleri ayrı ayrı sundukları cevap dilekçeleriyle davacı iddialarının yasal dayanağının bulunmadığını bildirerek, davanın reddi gerektiğini savunmuşlardır.
Mahkemece, satıma konu aracın ayıplı olduğunun kanıtlandığı, davalıların onarım yükümlülüklerini de yerine getirmediklerinin saptandığı, ancak davacı yanın kazanç kaybına yönelik isteminin ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, davaya konu aracın ayıpsız misli ile değiştirilmesine, davacıda bulunan aracın davalıya iadesine, davacının kazanç kaybı talebinin reddine karar verilmiş, kararın taraflar vekillerince temyiz edilmesi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 19. Hukuk Dairesi’nin 17/012/2014 tarihli ve 2014/12798 - 2014/18263 sayılı ilamında yer alan “Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporu yeterli inceleme ve araştırmayı içermediği gibi, kendi içerisinde çelişkiler barındırmakta olup, bu haliyle Yargıtay denetimine de elverişli değildir. Bu durum karşısında araç üzerinde keşif yapılarak, konusunda uzman bir bilirkişiden rapor alınmak suretiyle dosyadaki tüm deliller de birlikte değerlendirilerek varılacak uygun sonuç çerçevesinde bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirmeyle yazılı şekilde hüküm tesisinde isabet görülmemiştir.” gerekçeyle bozulmasından sonra mahkemece 20/10/2015 tarihli ve 2015/573-2015/776 sayılı kararda, “ .. davalının düzenlediği Garanti Belgesinde aracın arızalarının belirlenen garanti süresi içinde gidereceğinin taahhüt edildiği, ayrıca onarımın 30 gün içinde tamamlanacağı tamamlanmaz ise aracın yenisi ile değiştirileceğinin taahhüt edildiği, davalının aracı garanti belgesinde belirlenen sürede onarmadığının kesin olduğu, davalının sırf bu yükümlülüğünden kurtulmak amacıyla ileri sürdüğü hususlara değer verilmesinin mümkün olmadığı, davalı tarafından düzenlenen Garanti Belgesindeki koşulların yerine getirilmemesi bile tek başına aracın yenisi ile değiştirilmesi için yeterli iken bilirkişi raporunun yerinde olmadığı gerekçesiyle kararın bozulmasının yerinde olmadığı, davacının kazanç kaybı talebinin, aracın bu süre içinde kendisinde kalması halinde amortisman bedeli veya elde ettiği kazancın tenzili yapılamayacağından yerinde bulunmadığı gerekçesiyle önceki kararda direnilmesine, davanın kısmen kabulüne, davaya konu aracın ayıpsız misli ile değiştirilmesine, davacıda bulunan aracın davalı tarafa iadesine, davacının kazanç kaybı talebinin reddine karar verilmiştir.
Direnme kararının davacı vekili ve davalı Mais Motorlu Araçlar İmal Satış A.Ş. vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 19. Hukuk Dairesi’nin 01.02.2017 tarihli ve 2016/20491-2017/686 sayılı kararı ile bozma kararı usul ve yasaya uygun bulunduğundan temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'na gönderilmesine karar verilmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 20.02.2020 tarih 2017/19-11 E. 2021/707 K. sayılı kararıyla, mahkemenin direnme kararının yerinde olup, davacının kazanç kaybı talebinin reddine ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın Dairemiz’e gönderilmesine karar verilmiştir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Davacı temyizine gelince; dava, araç kiralama işletmeciliği yapan davacının ticari işletmesinde kullanmak üzere satın aldığı aracın ayıplı çıkması nedeniyle iadesi, yenisiyle değiştirilmesi ve bu süre içinde mahrum kalınan kâr kaybının tahsili istemine ilişkindir. Davacı vekili, dava dilekçesinde fazlaya ilişkin haklarını saklı tutmak kaydıyla 1.000,00 TL mahrum kalınan kârın tahsilini talep etmiş olup, yerel mahkemece bu talep reddedilmiştir. Dosya içeriğine göre davacının araç kiralama işletmecisi olduğu, dava konusu aracı kiralamak amacıyla aldığı, aracın satın alınmasından itibaren ayıplı olması nedeniyle hiç kullanılmadığı, bir süre serviste kaldığı anlaşılmaktadır. Bu itibarla tacir olan davacının, aracın kiraya verilememesinden dolayı kazanç kaybına uğradığı sabit olduğundan davacının ticari defterleri incelenerek bu nitelikteki bir aracın kiraya verilememesi nedeniyle mahrum kaldığı kazancın hesaplanması, zararın bu şekilde hesaplanamaması hâlinde 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun 50/2 maddesi gereği re’sen belirlenerek bir karar verilmesi gerekirken davacının kâr mahrumiyeti talebinin yazılı gerekçeyle reddi doğru görülmemiş, kararın davacı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.538,74 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 28/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.