MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet, temyiz isteğinin reddi

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, sanığın yokluğunda verilen temyizin reddine ilişkin ek kararın, Tebligat Kanunu’nun 21. maddesi uyarınca tebliğ edildiği, ancak anılan madde ve Tebligat Tüzüğünün 28. maddesine göre, sanığın adresinde bulunmadığını bildiren komşusunun ad ve soyadının denetime olanak sağlayacak şekilde tutanağa yazılmadığı anlaşıldığından, tebligatın usulsüz olması nedeniyle, sanığın ek karara yönelik temyizinin süresinde olduğu kabul edilerek dosya görüşüldü:
Anayasanın 40/2, CMK’nın 232/6 ve 34/2 ile 1412 sayılı CMUK’nın 310. maddeleri gereğince, kararda başvurulacak kanun yolu, süresi, mercii ve şeklinin kuşkuya yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesi gerektiği halde, sanığın yüzüne karşı verilen hükümde, temyiz süresinin “tebliğ ve tefhimden itibaren” başlayacağı belirtilerek sanığın yanıltılması nedeniyle, asıl karara yönelik temyiz isteğinin süresinde olduğu kabul edilerek ve Yerel Mahkemenin temyiz isteğinin reddine dair ek kararı kaldırılarak işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün delillerle aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın kanuni bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından sanık ..."in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 06/05/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.